Na początku było…
…pudełko. Średniej wielkości, kartonowe i z niewielką liczbą elementów w środku: jednym planem miasta, szesnastoma kopertami, jednym szkłem powiększającym (+ naklejką) i stu dwudziestoma kartami sprawy, a także instrukcją i spoiler alertem. Wszystkie elementy, podobnie jak w recenzowanej MikroMakro. Na tropie zbrodni, zostały wykonane z największą starannością. Jesteście gotowi? Znajdźcie więc duży stół, wygodny dla wszystkich graczy (1-4), zarezerwujcie go na co najmniej 15-45 minut, przyklejcie naklejkę na szkło powiększające i zacznijcie rozgrywkę! Niektóre elementy dostrzegą tylko ci, którzy mają sokoli wzrok. Koniecznie włączcie światło!
My już to znamy, a wy?
Analogicznie do MikroMakro. Na tropie zbrodni gra nie wymaga długich przygotowań, jeśli jednak chcecie sobie przypomnieć zasady, twórcy przygotowali śledztwo wprowadzające pt. „Sombrero”. Jedna osoba biorąca udział w rozgrywce będzie głównym śledczym (jego zadania to m.in. prowadzenie sprawy i czytanie na głos tekstów na kartkach, pomaga on również rozwiązywać zagadki), reszta – koncentruje się na zadaniach i dobrych odpowiedziach.
Karta na wierzchu talii jest zawsze kartą startową nowego śledztwa – dowiadujemy się, co należy zbadać i poznajemy głównego bohatera historii. Czarne karty zawierają opis pierwszego zadania. Rozwiązaniem jest zawsze konkretna scena na planie miasta (odpowiedzi sprawdzamy za pomocą podanych współrzędnych albo analizując grafiki). Śledztwa rozwiązujemy w podanej kolejności lub zgodnie z własnym pomysłem. Symbol żarówki sygnalizuje wskazówkę, dwie nakładające się na siebie karty pozwalają wykonywać dwa zadania jednocześnie, a gwiazdka sygnalizuje poziom trudności i czasochłonność rozgrywki. Podczas zabawy gracze mają możliwość oznaczać konkretne sceny przy pomocy ogólnodostępnych przedmiotów – kapsli czy monet. Zgodnie z treścią wspomnianego spoiler alertu – nie należy zerkać na drugą stronę kart, otwierać opakowań z kartami zbyt wcześnie i omijać czytanie instrukcji (puszczamy oczko do twórców gry!).
Lucky Duck Games, dzięki!
Wydawca Lucky Duck Games proponuje również dwie alternatywne do podanych pomysłów wersje – dla zaawansowanych (próbując rozwiązać śledztwo, korzystacie tylko z jednej karty) oraz dla dzieci (na kartach pojawiają się symbole – stworki, które – nieco pozornie – wskazują na treść zadań*). Jeśli rozwiążecie wszystkie zagadki, możecie powiesić plan miasta na ścianie i ćwiczyć dalej. Wydawca podaje parę przykładowych pytań, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żebyście wymyślili dodatkowe.
Podsumowując, MikroMakro. Miejski Poker to bardzo wciągająca gra dla wszystkich, którzy lubią zagadki i tajemnice. Nie szkodzi, jeśli nie znamy pierwszej części – tylko kilka historii jest kontynuowanych, ale nawiązania nie są konieczne do realizacji zadania. W MikroMakro dopracowana została również kwestia kooperacji, która pozwala graczom wspólnie rozwiązać zagadki i świetnie się bawić.
* Symbole uśmiechniętych piesków, pojawiające się na kartach omawiających sprawy dotyczące wypadków, morderstw, w których pokazano zwłoki oraz inne elementy związane z okolicznościami śmierci, a także zawierające drastyczne treści lub odniesienia seksualne wyglądają nieco niepokojąco i nie wskazują jednoznacznie na treści nieodpowiednie dla dzieci.
