W alternatywnej rzeczywistości wykreowanej przez Rafała Olszaka do konfliktu pomiędzy Wschodem a Zachodem podczas zimnej wojny włączyła się pozaziemska cywilizacja pragnąca anihilacji ludzkości. Obcy pomagają wojsku ZSRR poprzez udostępnienie żołnierzom portali, które przenoszą ich na teren Stanów Zjednoczonych. Jednakże za skorzystanie z przejścia Rosjanie zapłacili wysoką cenę. Wielu z nich docierało na teren wroga w stanie zdegenerowanym, bądź w trakcie mutacji. Zaczęły pojawiać się też różnego rodzaju anomalie, które rozrastały się w tempie geometrycznym. Wyraźnym zatem jest korzystanie przez autora z bardzo popularnego w Polsce uniwersum S.T.A.L.K.E.R.-a (jeżeli graliście w gry z tej serii, albo czytaliście Piknik na skraju drogi, wiecie, o czym piszę). Jeśli nie znacie wspomnianego przeze mnie świata, serdecznie zachęcam do obejrzenia materiału z naszej TV:
We wprowadzeniu autor wyjaśnia takie kwestie, jak: co jest potrzebne do gry, jak grać w ogóle i jak korzystać z podręcznika. Co ciekawe, Mistrz Gry otrzymał tu miano Weterana. W wersji minimalistycznej do rozgrywki mogą zasiąść dwie osoby, wspomniany Weteran i jeden gracz, który to musi się określić, czy zagra jako Drab czy Żyleta. W scenariuszu dla maksymalnej ilości osób graczy może być czterech.
By zacząć grę, należy mieć co najmniej:
- 1 podręcznik do gry,
- 1 kość sześciościenną,
- 1 kość ośmiościenną,
- 1 kość dziesięciościenną,
- 1 kość dwunastościenną,
- 1 kość dwudziestościenną,
- po 1 Karcie Postaci dla każdego gracza (kartę można skopiować z podręcznika, bądź pobrać z internetu i wydrukować),
- ołówki i gumki do ścierania dla każdego gracza,
- notatnik dla Weterana.
We wstępie podane są również prawa i obowiązki graczy. Następnie autor w obszerny sposób opisuje realia panujące w Afterbomb Madness. Podział terytorialny, warunki występujące w Stanach Zjednoczonych, opcje polityczne, różnego rodzaju ugrupowania i społeczności zostały szczegółowo dopracowane. Dzięki temu Weteran dysponuje szerokim wachlarzem atrakcji, które może wprowadzić do rozgrywki. W tym momencie chciałabym zaznaczyć, że to właśnie od Mistrza Gry w największej mierze zależy jakość rozgrywki. Podręcznik stanowi dlań jedynie bazę.
Mnogość miejscówek i sposób tworzenia postaci przekładają się na bardzo dużą różnorodność i mnogość występowania ewentualnych scenariuszy. W związku z tym z podręcznika można korzystać przez całe lata, o ile nie dekady, i się nie znudzić. Gry RPG są urzekające właśnie w ten sposób.
Jeśli chodzi o proces tworzenia postaci, jest on rozbudowany, aczkolwiek bardzo prosty. Opiera się głównie na karcie postaci. Na początek należy oczywiście nazwać swojego bohatera określić jego/jej płeć oraz wiek. Następnie gracz musi zdecydować się na jedną z sześciu form. Oczywiście każda z nich ma różne poziomy rozwinięcia umiejętności. Kolejnym elementem jest wybór jednej z dwunastu profesji. Parametry dodatkowe wylicza się oczywiście zgodnie z przedstawionymi w podręczniku wytycznymi. Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest wprowadzenie darów apokalipsy, które są po prostu osobliwymi umiejętnościami. Każdy gracz może wybrać dowolne dwa, a maruderzy jeszcze dodatkowe dwa. Jest z czego wybierać, ponieważ w puli znajduje się aż 49 darów. Opis wyglądu tworzymy oczywiście sami wedle uznania.
Jak już wspomniałam, podręcznik do Afterbomb Madness został przygotowany kompleksowo. Zawiera w sobie wszystkie zasady, opis świata i jego realiów, wszelkiego rodzaju generatory (nawet imion), ilustracje, ekwipunek oraz bestiariusz. Może nie jest to uniwersum nowatorskie, ponieważ inspiracje chociażby uniwersum S.T.A.L.K.E.R.-a są bardzo wyraźne, jednakże cieszę się, że polscy autorzy zaczynają tworzyć podręczniki do gier fabularnych. Warto na chwilę oderwać się od na przykład Neuroshimy i dać szansę Afterbomb Madness.
