Główny – i zarazem tytułowy – bohater XIX-wiecznej powieści gotyckiej Drakula jest transylwańskim arystokratą. Jego imię pochodzi z historycznej księgi, w której pojawił się niejaki Vlad Drăculea (tłum. Syn Smoka, bądź Syn Diabła) vel Palownik. Abraham Stoker, który jest autorem powieści Drakula, wykorzystał elementy biografii hospodara wołoskiego, a jego imię stało się kultowym symbolem.
Miłe złego początki
Rok 1897 był przełomowy. Powieść Stokera pozwoliła utrwalić wizerunek arystokratycznego wampira, pomimo że nie był to pierwszy tekst o krwiopijcy w historii. W literaturze romantycznej taki bohater pojawił się bowiem znacznie wcześniej – John William Polidori (notabene osobisty lekarz Lorda Byrona) tworzy lorda Ruthvena już w 1819 roku! Wrażliwa na odautorskie zmiany historia Drakuli szybko znalazła odzwierciedlenie w filmie. Należy wspomnieć o takich produkcjach jak: Nosferatu – symfornia grozy (1922, wyk. Max Schreck), Dracula (1931, wyk. Béla Lugosi), Dracula (1958, wyk. Christopher Lee), Nosferatu wampir (1979, wyk. Klaus Kinski), Dracula (1992, wyk. Gary Oldman), Van Helsing (2004, wyk. Richard Roxburgh) czy… animacja Hotel Transylwania (2012, wyk. Adam Sandler, Tomasz Borkowski). W powieści Stokera i jej późniejszych interpretacjach z łatwością dostrzeżemy nurt, jakim jest gotycyzm, znany z takich utworów jak Wichrowe wzgórza Emily Brontë czy Król Olch Johanna Wolfganga von Goethego.
Kadr z filmu „Nosferatu – symfonia grozy”
Źródło: vistapointe.net
Jak to wygląda od podszewki?
Historię Draculi poznajemy z wielu perspektyw, co sprawia, że jest ona ponadczasowa. Ponadto czytelnik zwiedza z bohaterem różne krainy – często niebezpieczne. Ich wyczerpujące opisy pojawiają się na kartach powieści. Szczególnie interesująca jest Transylwania, gdzie umiejscowione jest rozsypujące się zamczysko Drakuli (polecam dziennik z podróży Jonathana Harkera!). W Draculi obserwujemy więc tendencję do orientalizmu, lub bardziej precyzyjnie: bałkanizmu (więcej o tym zjawisku pisała Maria Todorova). Przez lata pojawiło się wiele możliwych interpretacji, wynikających ze znacznych podobieństw między literackim krwiopijcą a XV-wiecznym Wladem Palownikiem, które sprawiły, że postać Draculi nieprzerwanie budzi zaciekawienie. Wśród wydarzeń, które łączą te dwie postaci, badacze najczęściej wymieniane są: wyprawy wojenne do Turcji oraz pokrewieństwo rodzinne (brat-zdrajca).
Vlad Tepes – pierwowzór Draculi
Źródło: rri.ro
Zaczytani
Dla tych, którzy nie wiedzą, kim jest Dacre Calder Stoker… krótkie wprowadzenie! Aktor i reżyser jest prawnukiem brata Abrahama Stokera, twórcy Draculi. Dacre podjął się kilku projektów, mających na celu podtrzymanie praw autorskich do treści książki. Nakręcił on wraz z Ianem Holtem sequel Draculi pt. Dracula the Un-dead (2009) oraz film dokumentalny Dracula meets Stoker (2011). Współtworzył również dziełko wieloautorskie Dracula in Visual Media: Film, Television, Comic Book and Electronic Game Appearances, 1921-2010 (2010). Najbardziej oczekiwanym dziełem reżysera był jednak prequel Draculi, który przygotował wraz z J.D. Barkerem (Czwarta małpa). Bohater powieści nazywa się Bram Stoker (brzmi znajomo?) i samozwańczo podejmuje się walki z siłami nieczystymi. Mężczyzna pragnie opowiedzieć innym o swoich przeżyciach, więc zaczyna wszystko spisywać. Zdradza on czytelnikowi tajemnice swojej choroby, sekrety cioci Ellen i niewiarygodne historie, których nigdy nie powinien był poznać.
Recenzję książki Dracul będziecie mogli przeczytać już niedługo na Ostatniej Tawernie!
Źródło: czarnaowca.pl
