Pudełko i aplikacja
W niewielkim pudełku znajduje się 96 kart przedmiotów i instrukcja. Elementów nie jest wiele, więc łatwo je uporządkować. Co jednak istotne, zanim zaczniemy grę, musimy posortować karty zgodnie z sugestiami wydawców. W tym celu musimy wziąć całą talię z dużej przegrody, rozdzielić ją według ikon miejsca i umieścić talie Lasu, Złomowiska i Muzeum oddzielnie w pudełku. Nie używamy wspomnianych talii do momentu, aż nie zostaniemy poproszeni o to w aplikacji. W dużej przegrodzie przechowujemy natomiast talię Poddasze Dziadka – inicjującą rozgrywkę.
Jak już na pewno się domyśliliście, niezbędnym elementem gry jest bezpłatna aplikacja (Yummy Yummy Monster Tummy), którą można pobrać ze sklepu Apple App Store lub Google Play (wymagany jest system Android w wersji 5 lub nowszej lub iOS w wersji 11.0 lub nowszej). Przed rozpoczęciem zmagań należy zainstalować aplikację na telefonie lub tablecie. Nie musicie czytać zasad gry w instrukcji, ponieważ samouczek dostępny w aplikacji pozwoli Wam zaznajomić się z obowiązującymi regułami. W ustawieniach możemy wybierać spośród kilku języków: angielskiego, niemieckiego, francuskiego i polskiego.
Yummy Yummy Monster Tummy
Mamy do wyboru dwa tryby gry: fabularny (12 poziomów, podczas których poznajemy historię i odblokowujemy nowe miejsca wraz z kartami przedmiotów) oraz imprezowy (rozgrywamy pojedynczą grę, korzystając ze wszystkich odblokowanych do tej pory przedmiotów). Na początek polecam zmagania fabularne, które pozwolą zapoznać się z mechaniką gry. Głównym celem dla 2-4 graczy jest wykarmienie wielobarwnych stworków (sekcja „Rodzaje stworków” znajduje się w aplikacji, są to: potwory, a także króliki, które żywią się witaminami), a czynimy to, mieszając smakowite kolory.
Głodniak, który pojawia się na ekranie smartfona albo tabletu, otwiera swoją paszczę i to jest ten moment – wybieramy jedną kartę przedmiotu ze swojej ręki i za pomocą urządzenia skanujemy znajdujący się na jej odwrocie kod QR. Jej kolor nie może być jednak przypadkowy – kolor kart(y) musi być jak najbardziej zbliżony do barwy furta bohatera, np. fioletowy stworek na pewno ucieszy się na widok borówek, ale niekoniecznie doceni czerwone sanki czy szczękę dziadka. Możemy zdradzić innym uczestnikom rozgrywki, jaki kolor karty zagrywamy, jednak nie możemy jej pokazać. Po zeskanowaniu zmiana zdania nie jest możliwa, więc odrzucamy wspomnianą kartę na stos odrzuconych. Jeżeli zagraliśmy kartę ze zdolnością specjalną, musimy użyć jej od razu (szczegółowe informacje dotyczące „Zdolności” znajdziemy w ustawieniach aplikacji).
Finał rozgrywki
Aplikacja powiadamia nas, czy udało się wykarmić stworka. Jeśli zapełnimy brzuchy wszystkich bohaterów na danym poziomie, wygrywamy! W telefonie lub tablecie zapisują się poziomy, które ukończyliśmy, co pozwala odblokować nowe miejsca. W miarę upływu czasu potrzebujemy więcej talii: Lasu, Złomowiska i Muzeum. Każde nowe miejsce dostarcza więcej przedmiotów, specjalnych zdolności i dodatkowych rodzajów stworków do wykarmienia.
Andreas Wilde, twórca gry, dał się poznać fanom gier kooperacyjnych już jakiś czas temu. Jego projekt – Soviet Kitchen Unleased – zyskał pozytywne opinie krytyków i zachwycił młodych graczy. Głodniaki to podobna propozycja, mająca na celu sprawne łączenie kolorów przez młodych graczy i ich opiekunów. Gra została wydana w ramach nowej linii Lucky Duck Kids. Rekomendowana jest dla graczy powyżej szóstego roku życia. Śmiem twierdzić, że dla dorosłych rozgrywka nie będzie tak pasjonująca (m.in. ze względu na hybrydowość gry – połączenie planszówki z aplikacją). Sądzę jednak, że krótka – maksymalnie dwudziestominutowa rozgrywka – nie zmęczy opiekuna, a dziecko na pewno będzie się dobrze bawić!
