Gumowy chłopiec trafia do domu uroczego sześciolatka. Nikt nie wie, że w lalkę wstąpiła dusza zbiegłego mordercy. Zabawka robi różne straszne rzeczy, ale rodzina nie chce oczywiście uwierzyć dziecku. Do czasu, kiedy matka małego Andy’ego przekonuje się, że lalka nie ma baterii, a gada…
Film Child’s Play bardzo się spodobał publiczności. Złożyło się na to kilka rzeczy. Jak na lata 80., efekty specjalne są całkiem, całkiem. Na pewno wtedy robiły wrażenie. Po drugie, koncepcja. Nowe i ciekawe pomysły, takie jak sama laleczka czy sposoby uśmiercania. Następnie klimat filmu – stare budowle, wąskie uliczki, duszna atmosfera, mrok. Po czwarte, zdjęcia i praca kamery, budująca odpowiednie napięcie. Czasem w scenariuszu jest brak logiki , ale fani, przyzwyczajeni do różnych dziwnych rozwiązań w tego typu filmach, nie zwracali na to uwagi. Teraz, kiedy patrzy się na te nastroszone fryzury i ubiory, filmowi dodatkowo uroku dodaje patyna.
W filmie wystąpili Catherine Hicks jako Karen Barclay, Chris Sarandon jako detektyw Mike Norris, Alex Vincent jako Andy Barclay, Brad Dourif jako Charles Lee Ray/głos Chucky’ego, Dinah Manoff jako Maggie Peterson i Jack Colvin jako doktor Ardmore. Alex Vincent jest słodkim dzieciakiem (swoją drogą, jakim cudem nie bał się zagrać w TAKIM filmie?), świetna jest Catherine Hicks, ale przede wszystkim Brad Dourif jako morderca i głos Chucky’ego robi wrażenie.
Twórca i scenarzysta postaci Don Mancini imiona i nazwisko mordercy Charlesa Lee Raya zaczerpnął z danych autentycznych morderców (którzy w ten sposób stali się elementami popkultury…). Zainspirował się też lalkami „My Buddy”, które były dostępne w sprzedaży od połowy lat 80. Potrzebnych było aż 11 ludzi, aby animować lalkę, a jej aluminiowe palce przebijały się przez lateks, którym była pokryta. W niektórych scenach w lalkę (odpowiednio powiększoną) wcielał się Ed Gale, aktor mierzący 102 cm.
Ale w jednej scenie, kiedy mordercza zabawka ściga Maggie korytarzem, jej rolę zagrała mała siostra Alexa Vincenta, co możecie zobaczyć na zdjęciu obok. Inną ciekawostką jest fakt, że reżyser filmu Tom Holland pojawił się jako ojciec Andy’ego, na zdjęciu stojącym w pokoju.
Sukces pierwszej części skłonił twórców do wręcz taśmowej produkcji następnych części. Powstały (jak do tej pory, oczywiście) Powrót laleczki Chucky (Child’s Play 2, 1990)Laleczka Chucky 3 (Child’s Play 3, 1991) Narzeczona laleczki Chucky (Bride of Chucky, 1998), Laleczka Chucky 5: Następne pokolenie (Seed of Chucky, 2004) Klątwa laleczki Chucky (Curse of Chucky, 2013) Cult of Chucky (2017) i wreszcie Laleczka (2019). Która (oprócz pierwszej, wiadomo) to Wasza ulubiona?
To co, pobawimy się?
Dołącz do dyskusji