Christophe Bec jest autorem wielu historii, w Polsce zaistniał dzięki takim komiksom, jak Mroczna Otchłań czy Pomroka. A Lost in Time postawiło na Siberię 56, czyli kosmiczne science-fiction pełną gębą. Czy zatem Christophe Bec jest obiecującym scenarzystą i warto baczniej przyglądać się jego twórczości?
Wielka, niebezpieczna, kosmiczna przygoda
Siberia 56 zaskoczyła mnie. Przeczytałem opis z tyłu okładki i byłem pewien, że wiem już wszystko o fabule. Tymczasem okazało się, że ten tytuł ma do zaoferowania o wiele więcej. Według tej krótkiej notatki bohaterowie rozbijają się na tytułowej planecie, która jest mocno nieprzyjazna czy to z powodu niskich temperatur, czy też drapieżnej fauny. I teraz muszą przebyć 250 km, aby dotrzeć do Bazy. Spory dystans do przebycia, więc na samo pokazanie wyzwań i zmagań bohaterów z tą planetą starczyłoby tych sto pięćdziesiąt stron. I naprawdę sporo się tu dzieje, a to burza przychodzi, a to stwory przypominające czerwie z Diuny się pojawiają. Tylko że to zaledwie jedna trzecia całej opowieści. Przetrwanie rozbitków na Siberii 56 to tak naprawdę wstęp przed odkrywaniem tajemnic tej planety. A jedną z nich jest drapieżna istota, o morderczych zdolnościach. Wkręciłem się od samego początku. Pierwszy epizod był fascynujący, bo zastanawiałem się, kto zginie, czy w ogóle ktoś przeżyje ten morderczy marsz. A potem było jeszcze ciekawiej, bo akcja skoncentrowała się na konfrontacji ludzi z morderczym drapieżnikiem – Morbiusem. Aby w finale pójść jeszcze dalej i pokazać nietypowy obiekt umieszczony na okładce – potężną piramidę emitującą dziwny strumień energii. I zadać do tego pytanie… czy ktoś przed nami próbował skolonizować Siberię 56?
Tajemnica, drapieżniki, korporacja i zagadkowa piramida
Cieszę się, że wydawnictwo zrezygnowało z pierwotnej okładki ukazującej konfrontacje człowieka z wielkim czerwiem. Od razu wszyscy skojarzyliby ten tytuł z Diuną, a Siberia 56 nie potrzebuję odwoływania się do tego dzieła, bo jako samodzielny projekt broni się wyśmienicie. I według mnie ta piramida na okładce jest jeszcze bardziej zachęcająca! Bo w tym komiksie nie chodzi o starcie i przetrwanie, ale przede wszystkim tajemnicę tej planety. A wkręcenie się w tę opowieść ułatwiają świetne rysunki Alexisa Sentenaca. Ten mroźny i zabójczy świat w jego wykonaniu prezentuje się cudownie i fascynująco (obraz burz czy tornad łączy w sobie niezwykłe piękno i grozę – co też zauważają bohaterowie). Przyczepiłbym się jedynie do twarzy, które nie prezentują się tak dobrze, widzę w tym przejawy pewnej sztuczności. Ale za to mamy przecudne plansze rozrysowane na całe dwie strony. Cóż mogę rzecz, Siberia 56 jest przepiękną planetą! Do wydania nie mam większych zastrzeżeń. Niestety na końcu tomu znajdziemy raptem garść plansz, w tym wspominaną grafikę prezentującą konfrontację człowieka z czerwiem.
Czy warto badać Siberię 56?
Uwielbiam odkrywać nowe światy z bohaterami wszelakich dzieł popkultury. To prawie zawsze fascynująca przygoda i tak też jest w przypadku Siberii 56. Wraz z protagonistą miałem możliwość odkryć liczne tajemnice i niebezpieczeństwa znajdujące się na tej mroźne planecie. I to wszystko jeszcze w przepięknej oprawie graficznej! Chyba najbardziej przyczepiłbym się do bohaterów. Minął niecały tydzień, a ja już niewiele mogę powiedzieć o postaciach. Niestety, ale znajdują się w cieniu fascynującej fauny planety. Choć wątek traumy protagonisty uważam za całkiem ciekawy! Ostatecznie Siberia 56 to bardzo udany komiks s.f., przy którym można bardzo miło spędzić czas, a co najważniejsze ma w zanadrzu kilka niespodzianek.
