Manu to niewielkich rozmiarów ptaszek, który ze względu na swój urok osobisty z łatwością rozkocha w sobie najmłodszych widzów. Jego życie zmienia się, kiedy okazuje się, że animowany bohater jest adoptowany. To nie żarty, a opowieść o małym jerzyku, któremu wydawało się, że jest mewą.
Zwierzęcy bohaterowie znów w akcji
Manu. Bądź sobą to nie pierwsza animacja, która opowiada o małych ptakach i ich perypetiach. W 2011 roku oglądaliśmy w Cinema City Rio twórców Epoki lodowcowej (trzy lata później pojawił się również sequel animacji – Rio 2). Obie te produkcje zostały bardzo dobrze ocenione przez krytyków, co zachęciło innych reżyserów do kręcenia ptasich bajek dla dzieci. W międzyczasie mali widzowie rzucili okiem na Zambezię (2012), animację o młodym, odważnym sokole, który musi obronić swoją krainę. Po dłuższej przerwie w kinach pojawił się film oparty na kultowych bohaterach gry – Angry Birds (2016), a niedługo później Riko prawie bocian (2017) przygotowany dzięki współpracy reżyserów z takich państw, jak Belgia, Luksemburg, Niemcy, Norwegia i USA. To kolejna produkcja, która uczy najmłodszych, że nie należy się poddawać i warto walczyć o swoje marzenia. Inną animacją, o której warto wspomnieć, jest belgijsko-islandzka bajka z 2018 roku pod tytułem Odlotowy nielot. Zwierzęcy bohater również musi pokonać swoje słabości i nauczyć się latać, aby odnaleźć swoich bliskich. Rok 2019 przyniósł nam kolejną animację o małych ptakach – Manu. Bądź sobą.
Źródło: acsta.net
Kluczowe pytanie: kim jestem?
Manu był wychowywany w rodzinie mew od zawsze. Młody bohater nie pamięta innego życia i dopiero niefortunny zbieg okoliczności sprawia, że ptak musi opuścić swoje ukochane gniazdo. W międzyczasie widz zaczyna dostrzegać podobieństwo między Manu a ptakami, które żyją po drugiej stronie wyspy. Jerzyki są dużo mniejsze niż mewy, stąd ich sposób życia znacznie się różni. Ponadto ten gatunek posiada niezwykłą umiejętność; ptaki wyczuwają drastyczne zmiany pogody, więc łatwo im się schować przed burzą w odpowiednim momencie. Kiedy mewom zaczyna grozić ogromne niebezpieczeństwo, nieustraszony Manu nie waha się ani chwili. Bohater musi uratować swoją przybraną rodzinę.
Znajome głosy i mniej znajome imiona
Na plakatach Manu. Bądź sobą PR-owcy wyróżniają dwa nazwiska: Adam Zdrójkowski (Manu) i Czesław Mozil (indyk Percival). Dzieci prawdopodobnie nie zwrócą uwagi na fakt, że są to głosy osób popularnych w Polsce, niemniej jednak dla dorosłego widza może mieć to znaczenie. Osoby lubiące program komediowy na TVP2 albo muzykę Mozila, będą szczególnie usatysfakcjonowane. Warto jednak zauważyć, że Manu jest postacią barwną, ale nie oryginalną. Na tle wspomnianych wcześniej ptasich bohaterów nie wyróżnia się niczym specjalnym. Jak inni, ptak nie poddaje się i bierze sprawy w swoje skrzydła. Z kolei indyk Percival może bawić niektórych widzów, jednak dla innych jego żarty mogą pozostać niezrozumiałe. Mozil czyta swój tekst stanowczo zbyt szybko i niewyraźnie. Dodatkowo w animacji nie zostały zmienione oryginalne imiona bohaterów, mamy więc Kalifę, Yusufa czy Poncho. Egzotyczność pozostawionych nazw może wpływać na zaburzenie odbioru treści przez najmłodszych i zdziwić dorosłych.
Źródło: ytimg.com
Miło się na to patrzy (i tego słucha)
Przestrzenie, które posłużyły za tło opowieści, są bajecznie piękne. To właśnie tam żyją ptaki, których historię przedstawia film. Mewy i jerzyki mieszkają na jednej wyspie, po obu jej stronach i są pośrednio od siebie zależne, zwłaszcza w sytuacji zagrożenia. Współpraca między ptakami na początku właściwie nie istnieje, jednak z czasem okazuje się, że działając razem, mają większą szansę na przetrwanie w świecie pełnym niebezpieczeństw. Istotną rolę w całej fabule ma również oprawa dźwiękowa. Piosenkę, która powiązana jest z tą produkcją, śpiewa Roksana Węgiel, zwyciężczyni Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci (2018). Jej tytuł to Anyone I Want to Be. Tekst utworu mówi właśnie o tym, że nie warto się poddawać.
Animację Manu. Bądź sobą można oglądać w całej Polsce w kinach Cinema City.
Bajki nie oglądałam, ale nie rozumiem, dlaczego brak tłumaczenia imion miałby być problemem. Jakoś nie dziwią i nie zaburzają nam odbioru treści takie imiona jak Simba, Rafiki, Mulan, Elsa czy Maui, a jakby nie patrzeć nie są to imiona popularne w polskiej kulturze – większość z nas pewnie słyszała je pierwszy raz w odniesieniu do animowanych postaci.