Twórcy na starcie raczą nas już ciekawym rozwiązaniem. Jeśli pamiętacie zakończenie The New Order, wiecie, że los Blazkowicza nie wyglądał optymistycznie. BJ jednak przeżywa, lecz nie może chodzić. Co powiecie więc, by połączyć absurd z ciekawym rozwiązaniem mechanicznym gry i pozwolić bohaterowi kosić nazistów na wózku inwalidzkim? Poza tym, na uznanie zasługuje również fakt, że w późniejszych etapach widzimy Blazkowicza już w pełni sił, więc mamy pewność, że pomysł z wózkiem nie będzie zbyt eksploatowany. Samo rozwiązanie świetnie też współgra z ogólnymi zasadami rozgrywki, jakimi się rządzi Wolfenstein. Jest to bowiem dynamiczny shooter, w którym na równi z chowaniem się za osłonami można przeć naprzód z dwoma karabinami w ręku, w czym pomaga zresztą bardzo nieznaczne zniekształcenia celownika.
W tym 20 – minutowym etapie możemy też spotkać naszych starych znajomych – Annę, Fergusa i Caroline. Fergus, w zależności od naszego wyboru na początku gry, może być zastąpiony przez Wyatta. Konfrontujemy się też z Irene Engel, z którą mamy pewne nierozwiązane sprawy z przeszłości. Przy okazji poznajemy jej córkę – całkowite przeciwieństwo Frau Engel. Spokojna i dobroduszna z trudem musi znosić próby, na jakie wystawia ją matka, np. każąc zabić jedną z postaci. Ten kontrast jest dość komiczny, jednak Machine Games już w ostatnim Wolfenstainie pokazało, że ich gra jest tworem charakteryzującym się niejednorodnością stylistyczną, w którym lubią stosować groteskę i elementy absurdu. W najnowszym dziele, wydaję mi się, może to jednak wejść na wyższy poziom.
Wolfenstein II: The New Colossus będzie miał swoją premierę już 27 października na PC, PS4 i XONE. Już teraz możecie zamówić edycję przedpremierową, a także przepustkę sezonową, dającą wam dostęp do przyszłych DLC.
