Od Antarktydy, przez Rzeszę aż po Amazonkę…
Na Nemo trylogię składają się trzy opowiadania: Serce z lodu, Berlińskie róże, Rzeka duchów. Pierwsza historia opowiada o podbojach młodej Janni Dakar. Córka kapitana Nemo po ostatnim rabunku postanawia dorównać swojemu ojcu i decyduje się na wyprawę na Antarktydę! Berlińskie róże opowiadają o zmaganiach dowódczymi Nautilusa z Trzecią Rzeszą, w których stawką jest życie jej latorośli. W ostatniej historii Janni Dakar wyprawia się w daleką podróż w celu ostatecznego rozstrzygnięcia konfliktu z dawnym wrogiem. Chce w ten sposób zapewnić bezpieczeństwo swoim potomkom. Serce z lodu spodobało mi się szczególnie ze względu na nawiązania do twórczości Lovecrafta. Kevin O’Neill przedstawił paskudne, niesamowite i przerażające kreatury, które zamieszkują tę niedostępną, nieprzyjazną, choć piękną krainę. Berlińskie róże bardzo mnie zirytowały. Zamieszczono tam całą masę dialogów po niemiecku bez jakiegokolwiek tłumaczenia. Natomiast finalne opowiadanie jest godnym zwieńczeniem losów, odważnej, silnej i niebezpiecznej Janni Dakkar.
Pięćdziesiąt lat z życia pani kapitan
Najbardziej w tej trylogii spodobała mi się córka Kapitana Nemo. Mamy możliwość obserwować ją przez pół wieku! W pierwszym opowiadaniu jest młoda i porywcza, chętnie ryzykuje, nie zaważając na konsekwencje swoich czynów. W Berlińskich różach sytuacja się zmienia – ma nie tylko ukochanego, ale także córkę i zięcia. Inaczej patrzy na świat. Sława, bogactwo, przygoda schodzą na drugi plan. W finale natomiast zamierza naprawić błąd z przeszłości. Jest już w podeszłym wieku, zdaje sobie sprawę, że nie zostało jej wiele czasu, zatem obsesyjnie dąży do ostatecznego zamknięcia sprawy sprzed pięćdziesięciu lat. Podoba mi się, jak bohaterka dojrzewa na przestrzeni lat! W Rzece duchów pojawia się też druga najciekawsza postać, czyli poczciwy olbrzym, o jakże wiele mówiącym imieniu. Jest to sam Hugo Hercules, cechujący się ponadprzeciętną siłą! Nadmienić warto, że poniekąd rolę jedynych dodatków spełniają ciekawe artykuły Hildy Johnson umieszczone na końcu dwóch pierwszych opowiadań. Do wydania czy oprawy graficznej nie mam większych zastrzeżeń.
Czy warto służyć Janni Dakkar?
Liga niezwykłych dżentelmenów. Nemo trylogia to komiks niezależny od wcześniejszych utworów z Ligą w tytule. Świat w nim przedstawiony jest bardziej skondensowany, skupiony na córce Kapitana Nemo i jej szalonych przygodach, dlatego też tak lekko i przyjemnie się czyta tę pozycję. Mnóstwo tu akcji, a do tego wszystkie trzy historie zmyślnie się ze sobą łączą. Gdy otrzymałem do recenzji cztery komiksy spod znaku Ligi niezwykłych dżentelmenów, to zakładałem, że najgorsza będzie Nemo trylogia. Tymczasem niniejsza pozycja pozytywnie mnie zaskoczyła, ponieważ dała mi możliwość zobaczenia, jak na przestrzeni lat zmienia się Janni Dakkar.
