Wierzyć czy nie, oto jest pytanie – recenzja serialu „Mesjasz”

Całość opiera się na dociekaniu, która wersja przedstawianych wydarzeń jest prawdziwa i nieustannym zasiewaniu w nas ziarenka wątpliwości. A alternatywnych propozycji może być wiele, bo fabuła Mesjasza od pierwszego odcinka uderza siłą wodospadu, nie bawiąc się w przesadną ekspozycję. Oto bowiem na Bliskim Wschodzie pojawia się recytujący na zawołanie słowa Koranu i Biblii człowiek (fenomenalny Mehdi Dehbi), wokół którego dzieją się niewytłumaczalne rzeczy – powstrzymująca ofensywę ISIS 40-dniowa burza piaskowa znikąd czy cudowne uzdrowienia. Szybko powiększające się grono wyznawców nazywa go Mesjaszem, a zaburzony geopolityczny ład powoduje, że wkrótce znajdzie się on między innymi na celowniku agentów CIA, z nieustępliwą Evą Geller (Michelle Monaghan) na czele.

Źródło: eklecty-city.fr

Światopoglądowa łamigłówka

Jeszcze przed premierą serial Michaela Petroniego zdołał wzburzyć środowiska religijne. Katolicy uznali go wprost za rzecz niebezpieczną, a Jordania chciała zakazać jego emisji ze względu na niezgodność z naukami Islamu. Choć nie sposób nie uznać podobnych reakcji za zalatujących zbytnią paranoją, pod pewnymi względami trudno im się dziwić. Mesjasz zupełnie celowo przedstawia podejście unifikujące, czerpiące z punktów wspólnych religii, unika otwartego stawania po którejś ze stron, a mimo tego bywa niezwykle dosadny w punktowaniu po równo manipulacji społeczeństwem, fanatyzmu i dyktowanych ideologią podziałów klas. Obok tego jednak kluczowym elementem nowej produkcji Netflixa pozostaje pytanie: kim on jest?

I trzeba przyznać, że twórcy nie ułatwiają nam znalezienia odpowiedzi, wręcz przeciwnie. Podobnie jak bohaterowie, musimy przez lwią część pierwszej serii podążać jedynie za poszlakami, by na końcu i tak zdać się na to, w co sami chcemy wierzyć. Mylnych tropów jest tu cała masa, w dodatku nierzadko całkowicie sobie zaprzeczających – wątpliwości pojawiają się nieustannie. Mesjasz? Antychryst? A może zwykły hochsztapler, wcielający w życie absolutną anarchię? Jest  to niezwykle efektowne w wykonaniu i choć ciężko wyrokować, czy w pewnym momencie twórcy zwyczajnie nie przesadzają z natłokiem pytań, skutecznie wywołuje syndrom „jeszcze jednego odcinka”.

Źródło: newsweek.com

To co się nie udało

Nie znaczy to jednak, że serial uniknął jakichkolwiek potknięć. , Scenariusz koncentruje się na pozostałych bohaterach dramatu i ich własnych problemach w równym, jeśli nie większym stopniu co na fascynującej postaci samego Mesjasza. Mamy na przykład pozornie twardą, choć zmagającą się brakiem możliwości posiadania dzieci, agentkę CIA, odzyskującego wiarę w Boga pastora czy ściganego przez demony przeszłości „człowieka od zadań specjalnych” izraelskiego wywiadu. O ile chwalić można samą próbę zbudowania odpowiednio głębokich charakterów postaci, tak już z wykonaniem jest nieco gorzej. Żadna z historii nie sprawia wrażenia szczególnie oryginalnej. Można więc odnieść wrażenie, że zamiast ewoluować, bohaterowie podążają po z góry ustalonych i mocno przewidywalnych torach.

Źródło: thrillist.com

Pierwszy z wielkich?

Mimo tego, Mesjasz pozostaje serialem na który warto rzucić okiem – i to nie tylko ze względu na kontrowersje. To podręcznikowo zrealizowany polityczny thriller z wątkiem metafizycznym w tle, dobrze spisującym się zespołem aktorów i wystarczająco niejednoznaczną historią, byśmy jeszcze jakiś czas po seansie zastanawiali się, jak zareagowałby świat, gdyby opowieść wydarzyła się naprawdę. Czyżby zatem już teraz kandydat do zestawień najlepszych seriali w 2020 roku?