Witajcie w wirującym lesie
Wydawnictwo Piatnik ma w swoim katalogu sporo gier familijnych i przeznaczonych dla dzieci. Jedną z takich pozycji jest Roundforest. Gracze wcielają się w bohaterów, którzy będą musieli radzić sobie w niezwykłym lesie. Podłoże obraca się po każdej turze, dlatego wytyczenie ścieżki i zdobycie niezbędnych przedmiotów wymaga planowania i dobrej orientacji przestrzennej.
Przygotowanie komponentów zajmuje chwilę. Należy ułożyć obszar gry z płytek lasu, a następnie na każdym kafelku położyć wylosowany z czarnego woreczka kolorowy żeton. W rogach stworzonej planszy gracze umieszczają plecak w wybranym kolorze i swoją figurkę. Oprócz tego każdy otrzymuje dwa kompasy i kartę pomocy. Żetony przedmiotów wkładamy do niebieskiego woreczka, a w dostępnym dla wszystkich miejscu kładziemy monety, złote jabłka, planszetkę wróżki z losowymi przedmiotami oraz płytki i karty postaci.
Którą ścieżkę wybrać?
W swoim ruchu możemy przesunąć własną figurkę lub zdecydować się na pozostanie na aktualnie zajmowanej. W pierwszym ruchu musimy zejść z plecaka do lasu i tam już zostaniemy do końca gry. Na kafelkach znajdują się pola wskazujące możliwe kroki w czterech kierunkach. Białe ośmiokąty to dostępne płytki, natomiast puste oznaczają miejsca, w które nie możemy się udać.
Niezależnie od tego, czy gracz się poruszył czy nie, musi obrócić płytkę, na której stoi o 90 stopni w kierunku zgodnym z oznaczeniem na kafelku. Jeśli figurka zostawiła za sobą puste miejsce, losujemy i kładziemy na nim kolorowy żeton. Wchodząc do nowej lokacji, możemy trafić na przedmiot lub postać, o ile odpowiedni żeton został zostawiony przez inną osobę, ale najczęściej będzie to niebieski, żółty lub czerwony żeton.
Pierwszy pozwala na wyciągnięcie z niebieskiego woreczka przedmiotu, a następnie włożenie go do plecaka, zostawienie w lesie lub wymianę z wróżką. Żółty kolor oznacza to samo, jednak wylosowany przedmiot kładziemy na innej płytce, na której znajduje się żółty żeton. Czerwony oznacza wzięcie karty postaci z talii. Wrodzy i przyjaźni bohaterowie stawiają nam warunki, które należy spełnić, aby pozbyć się ich towarzystwa. Jeśli nie możemy zrobić tego od razu, na zajmowanym kafelku kładziemy żeton postaci – gdy inny gracz na nim stanie, będzie mógł wykonać zadanie. Pomocne osobniki mają zdolności, z których możemy skorzystać.
Celem gry jest zdobycie trzech złotych jabłek i zaniesienie ich do Ducha Lasu, który pojawi się w trakcie gry i pozostanie na jednej z płytek w postaci żetonu. Aby oddać owoce i zwyciężyć, nie można mieć niezrealizowanych zadań od przyjaznych i wrogich bohaterów.
Przyjemny spacer
Roundforest zaskoczył mnie bardzo pozytywnie. Najbardziej podobała mi się plansza złożona z ośmiokątów, a przede wszystkim to, jak w trakcie rozgrywki zmieniają się możliwe do wybrania drogi. Można poruszyć się maksymalnie o dwa pola, ale czasami dostępne będzie tylko jedno z nich, a czasami żadne w danym kierunku. Wtedy będziemy musieli poczekać do następnej rundy, aż podłoże się obróci i odblokuje nam wybraną ścieżkę.
Dużo losowości, ale też regrywalności zapewniają wyciągane z woreczka żetony, którymi zapełniamy opuszczane płytki. Dzięki temu przechodząc przez ten sam kafelek możemy za każdym razem wykonywać inną akcję. Przedmioty i monety również wchodzą do gry za każdym razem w innej kolejności, więc wykonywanie zadań i pozbywanie się postaci trudno zaplanować.
Niezbędne do wygranej jabłka można zdobyć na różne sposoby – wypełniając dolne, trudniejsze zadania postaci, spotykając kupca lub odwiedzając płytkę ze studnią i wydając srebrną monetę, albo wyciągając owoc ze skrzyni, jeśli mamy także klucz. Dzięki temu możemy wędrować po całej planszy, ponieważ każdy napotkany przedmiot, pieniądze lub postaci mogą ostatecznie przyczynić się do zdobycia upragnionych przez nas złotych jabłek.
Roundforest jest przeznaczony do rodzinnych spotkań. Zasady są proste, grafiki ładne, a rozgrywka nie powinna zająć dłużej niż godzinę. Uważam, że prawie wszystkie gry czegoś uczą, ale często wprowadzenie wielu mechanik jednocześnie i zrozumienie ich zależności są zbyt trudne dla dzieci, żeby mogły nabyć konkretną umiejętność. Natomiast gry wydawnictwa Piatnik, przeznaczone dla mniej zaawansowanych graczy, najczęściej skupiają się na jednej mechanice i wokół niej budują resztę zabawy. Mimo że w grze ostatecznie chodzi o zbieranie żetonów i zdobycie jabłek, to na pierwszy plan wysuwa się sposób poruszania figurkami po planszy, obracania płytek i planowania ruchów tak, aby dotrzeć w wybrane przez siebie miejsce.
W grze występuje sporo losowości, o której wspominałam wyżej. Losowe żetony, przedmioty i postaci nie pozwalają na świadome zbieranie potrzebnych rzeczy, ale dzięki temu rozgrywki nie są takie same. Zawsze możemy też wymienić się z wróżką, więc nie jesteśmy skazani na to, co nam wypadnie.
Sporą zaletą jest potrzeba śledzenia poczynań innych graczy, więc między swoimi turami nie powinniśmy się nudzić. To, na którą płytkę przenoszą się inni, jak zostanie obrócona, co gracze zostawiają za sobą i jakie żetony zostają umieszczone na planszy, ma ogromne znaczenie dla pozostałych. Wprawdzie nie ma tu zbyt wiele negatywnej interakcji, ale nasze ruchy mogą zablokować innym drogę lub zmusić ich do obrania okrężnej trasy, jeśli nie chcą zebrać tego, co znajduje się na danej płytce.
W grze nie ma tekstu, a instrukcja jest w kilku językach, więc do stołu można zasiąść zarówno z dziećmi, które jeszcze nie czytają, jak i w międzynarodowym gronie. Roundforest najlepiej sprawdzi się jako familijny tytuł, dzięki któremu dzieci nauczą się planowania i poczują klimat przygody podczas wędrówki po wirującym lesie.
