Jabłkiem go! – recenzja gry planszowej „Osadnicy: Królestwa Północy”

Pod żaglami

Gdy wydawało mi się, że boom na wikingów, spowodowany w głównej mierze (bardzo dobrym zresztą) serialem, już się skończył, w Internecie gruchnęła bardzo ciekawa informacja: Portal Games wyda Królestwa Północy. Pierwszym moim skojarzeniem byli oczywiście wikińscy wojownicy ubrani w grube kożuchy i czapki z rogami (choć tak naprawdę wcale ich nie nosili). W tym wypadku jednak, jak przystało na cykl Osadników, wszystko opatrzone jest lekko kreskówkową oprawą i BARDZO cieszy oczy!

Cała naprzód!

Królestwa Północy to nieco cięższa, ale nadal dość lekka gra familijna. Rozgrywka opiera się na umiejętnym pozyskiwaniu oraz wykorzystywaniu surowców. Ważnym jej czynnikiem jest dobieranie co rundę kart (każda z nich kosztuje nas tyle samo – 1 mepla, które tutaj są obu płci). Ikonologia jest wręcz żywcem zaczerpnięta z podstawowych Osadników, nowością jest natomiast pojawienie się kolejnych dwóch surowców: ryb i owiec. Gra toczy się do momentu zdobycia 25 punktów przez jednego z graczy. Następnie rozgrywa się daną rundę do końca i sumuje punkty zdobyte podczas rozgrywki oraz te za surowce i wyłożone karty. Każda runda składa się z 4 faz: wypatrywania (dobieranie kart), akcji (budowanie, używanie karty akcji, najazdy na przeciwników itp.), wypraw (opisano poniżej) oraz czyszczenia. Twórcy postanowili wprowadzić do rozgrywki dwie powiązane ze sobą nowe mechaniki. Pierwszą z nich jest wybieranie akcji. Jest ich 5:

• zbierz – pobierz surowce przypisane do jednego ze swoich budynków produkcyjnych;
• skonstruuj – wybuduj budynek, nie ponosząc jego kosztu;
• zaludnij – dodaj jednego robotnika do swoich zasobów, w tej grze zużyci robotnicy podczas zakończenia tury (faza czyszczenia) wracają w takiej samej liczbie do wykorzystania w następnej i płaci się nimi także za dobieranie kart;
• odkryj – dobierz jedną kartę na rękę;
• wypłyń – wykorzystaj jeden ze swoich statków (domyślnie każda frakcja posiada dwa) i umieść go na planszy wypraw. W zależności od tego czy statek zostanie wyposażony w rybę, czy też nie, będzie można odwiedzić pobliską lub odległą wyspę. Na koniec tury odbywa się wypłynięcie i począwszy od gracza, który pierwszy skorzystał z tej akcji, wybiera się jedną z dwóch odkrytych wysp lub pierwszą z talii zakrytych i ma on do wyboru jej splądrowanie bądź podbicie. Plądrowanie doraźnie pozwala na zdobycie większych zasobów, jednakże większość wysp posiada swoje specjalne możliwości przydatne podczas dalszej rozgrywki. Aby podbić każdą z kart, należy wydać 1 topór.

Przed rozpoczęciem każdej rozgrywki kafle akcji się tasuje, więc często ich układ wygląda inaczej. Do wykorzystywania akcji służą piony, każdy gracz ma ich dwa. Raz na turę każdy z pionów może być przesunięty na sąsiedni kafel akcji przy wykorzystaniu jabłka, odwraca się go wtedy na drugą stronę z symbolem X. Tak oznaczony pion zostanie wykorzystany dopiero podczas następnej rundy. Drugą z nowości są karty wsparcia, to znaczy takie, które można zagrać dopiero po użyciu ściśle określonej akcji zawartej w lewym górnym rogu takiej karty.

Moby Dick!

Podstawowe pudełko z grą zawiera 6 talii, po dwie z każdej frakcji: Szkotów, Wikingów i Inuitów. Poszczególne talie różnią się stopniem trudności rozgrywki. Są dosyć mocno zróżnicowane i wrażenia z gry mogą być różne. Osobiście najmniej do gustu przypadła mi frakcja określona jako najtrudniejsza do gry, oparta na zbieraniu i przechowywaniu surowców oraz zdobywaniu punktów w ten sposób. Instrukcja jest bardzo kolorowa i prosta w odbiorze. Rozgrywka jest dokładnie opisana i po jednokrotnej lekturze nie ma się większych wątpliwości. Fajnym pomysłem jest to, że w wielu miejscach zaznaczone są różnice względem klasycznych Osadników. Ukłon w stronę wiernych graczy Portalu. Wszystkie elementy wykonane są bardzo estetycznie, graficy odwalili kawał dobrej roboty, zresztą – jak zwykle. Po otwarciu pudełka wita nas ilustrowana plansza przedstawiająca świat Osadników (być może zapowiadająca także niektóre frakcje, które mogą się jeszcze pojawić). Graficznie jest bez zarzutu. Czymś, czego brakowało w Osadnikach (w Podwodnych Miastach zresztą także), jest bardzo funkcjonalna wypraska z osobną częścią na surowce. Tę znajdziemy w Królestwach Północy, dzięki czemu setup gry jest bardzo szybki, a my nie musimy się męczyć z woreczkami.

Zapraszamy do igloo!

Ten tekst pełny jest porównań tej wersji do poprzedniego hitu sprzedażowego Portalu i trudno od nich uciec. Jednakże obie gry nie są wcale tak bardzo podobne mechanicznie. Znaczącą różnicą jest brak produkcji w Królestwach Północy, która została w pewien ograniczony sposób zastąpiona akcją zbierania. Nie uświadczymy tutaj także talii ogólnej. Gra jest nieco krótsza od poprzedniczki oraz szybsza poprzez wybieranie akcji, a nie tylko wybieranie kart. Mam wrażenie, że dzięki ograniczeniu ich liczby rozgrywka jest bardziej elegancka mechanicznie. Różnorodność podejmowanych akcji czyni doświadczenie z tej gry znacznie pełniejszym. Wykonanie jest na świetnym poziomie, co już wyżej zostało zaakcentowane. Gdyby tylko nie te tekturowe monety, spokojnie wystawiłbym 9/10.

Ciepło, zimno

W tej grze praktycznie nie występuje interakcja z innymi graczami. Co prawda następuje akcja najazdu, wydaje mi się ona jednak bezużyteczna przed ¾ gry. Jedna z kart wysp posiada także jakąś namiastkę interakcji, ale to raczej tyle. Ograniczona liczba kart (zarówno w taliach frakcji, jak i wysp) wpływa na pewno na dobry balans gry, ale chciałoby się ich znacznie więcej. Po paru rozgrywkach zacząłem znać już większość z nich na pamięć, co może wprowadzać do rozgrywki lekką monotonię. Choćbym chciał, w tym momencie nie widzę tutaj więcej minusów. W grze istnieje także tryb solo – kafle akcji mają drugą stronę specjalnie do niego przeznaczoną. Po lekturze instrukcji wydaje mi się, że włożono w niego sporo pracy i wygląda dość ciekawie, ale jako iż ja osobiście nie zwykłem grać w gry planszowe w pojedynkę, to trudno mi więcej na ten temat napisać.

Świetny Portal

Napisałem już kiedyś, w którymś z tekstów, że Portal Games nie wydaje słabych gier. I z biegiem czasu zdaję się tylko utrwalać w tej opinii. Gra jest bardzo szybka, prosta, a jednak posiada swoją głębię na tyle, że chciałoby się więcej i więcej. Do zakupu przedpremierowego dołączony został mepel Yeti (znacznik pierwszego gracza w zamian za ten tekturowy), dwa scenariusze do trybu solo, sześć kart wysp oraz kafle wysp skarbów jako malutka nowinka mechaniczna (podobne rozwiązanie pojawiało się w ONI). Do zakupu ogłoszonego już dodatku dotyczącego japońskich wysp nie trzeba będzie mnie długo namawiać. Powiem więcej, jestem przekonany, że ta linia wydawnicza będzie jeszcze długo rozwijana, a ja z przyjemnością nabędę praktycznie wszystko, co tylko pojawi się w sklepach. Dajcie mi jeszcze więcej tego dobrego, Portalu!