Earendil
Syn Tuora z rodu Hadora i Idril Celebrindal córki Turgona z rodu Finwego. Jeden z pierwszych półelfów na kartach twórczości Tolkiena. Podobnie jak ojciec, ukochał morze i wyruszał nań by najpierw szukać swoich rodziców (po ich tajemniczym zniknięciu), a potem ukrytego Valinoru. Ożeniony z Elwingą, wnuczką Berena i Luthien, doczekał się dwóch synów: Elronda i Elrosa.
Niestety nie nacieszył się ojcostwem zbyt długo, gdyż podczas jednej z wypraw Przystanie Sirionu, w których mieszkał, najechane zostały przez Synów Feanora. Jego żona łaską Ulma dotarła do niego w postaci ptaka, zaś synowie zostali uprowadzeni przez najeźdźców. Wtedy to Earendil rozpoczął swój ostatni rejs po morzach Ardy. Dopłynął w końcu do Valinoru i tam złożył poselstwo przez Valarami i wybłagał pomoc dla Elfów i Ludzi w Śródziemiu. Następnie musiał wybrać: czy będzie człowiekiem, czy też elfem. Przez wzgląd na żonę wybrał to drugie. Jego okręt: Vingillot, na którym dopłynął do Amanu, został przez Valarów wyniesiony na sklepienie nieba.
Odtąd syn Tuora żegluje po nieboskłonie Ardy i wyrusza daleko w pustkę poza jej granicami. Do śmiertelnych krajów nigdy nie powrócił, a ostatni raz, gdy widziano go bliżej niż na niebie był podczas Wojny Gniewu. Wtedy to wespół z orłami pod przewodnictwem Thorondora, zabił i zrzucił na Thangorodrim wielkiego smoka Ancalagona Czarnego. – Mikołaj Mielczarek
