Wyrocznia środka

Wojska Ragnarok zamierzają otworzyć sobie dostęp do przywłaszczonego przez mistrzów melotu. Przeciw armii maszerują przekupieni złotem Czteropalczaści, wśród których ukrywają się zaginieni chłopcy. Ymir, Nathaien i przyjaciele starają się pozostać niezauważonymi, lecz czy uda im się uniknąć spotkania z dowódcą wojsk, Xavianem? Tymczasem z Hrothgaru wyrusza mistrz Noliah z misją odnalezienia Chłopca o Czystej Krwi.

W tym samym czasie Idrasil, król Chorasanu, sprzymierza się z mrocznym klanem Vlaadów, by zaatakować Aktajon. Niepewny lojalności członków Rady Królewskiej Blossi musi stawić czoła zarówno niebezpieczeństwom kryjącym się na korytarzach aktajońskiego zamku, jak też tym pochodzącym nie z tego świata.

Już wkrótce w cieniu Wyroczni Środka przeleje się krew, barwiąc wody Alkmeny na czerwono…

Gdzie jest Ymir? – pytał w myślach Noliah, coraz bardziej nerwowo szukając go wzrokiem pomiędzy siedzącymi chłopcami. Stół za stołem, rząd za rzędem, miejsce po miejscu. Wcześniej obszedł budynek, sądząc, że znajdzie go wśród oczekujących na rozpoczęcie uroczystości mieszkańców osady. Zawołany przez Swifta musiał jednak wracać do środka.

Gówniarz nie mógł się ukrywać, by uniknąć swego przeznaczenia. Przecież nikt prócz Corella nie wiedział, że fiolka z krwią Ymira zatańczyła, a stary mistrz doskonale zdawał sobie sprawę, że tajemnicy tej nie może nikomu zdradzić, dopóki nie zezwoli na to Akaran. Zresztą Ymir miał prawo przypuszczać, że podczas tej ceremonii zostanie wybrany do opuszczenia Twierdzy – chwalono go za waleczność i spryt, a przede wszystkim był już w odpowiednim wieku. Dlaczego zatem nie przyszedł?