Włączcie światło i znajdźcie zbrodnię – recenzja gry planszowej „MikroMakro. Na tropie zbrodni”

Recenzowana gra to szansa na niezwykle wciągającą kooperacyjną rozgrywkę opierającą się na dedukcji i spostrzegawczości. Razem ze innymi graczami rozwiązujemy sprawy kryminalne, dociekamy motywów zbrodni, szukamy dowodów i skazujemy winowajców. MikroMakro to detektywistyczna przygoda, w trakcie której przeanalizujecie wspólnie planszę o wymiarach 70×110 cm.

Początek rozgrywki

Porządne kartonowe pudełko zawiera tylko kilka elementów: planszę – plan miasta, 16 kopert, szkło powiększające z naklejką, 120 kart spraw, krótką i prostą instrukcję oraz spoiler alert (ultra ważny dla początkujących!). Wszystkie zostały przygotowane z największą starannością. Przed pierwszą grą należy przykleić naklejkę na szkło powiększające, a talie kart (karty spraw) umieścić w osobnych kopertach. Na początku właściwej rozgrywki należy rozłożyć plan miasta w dogodnym miejscu, tak, aby był widoczny dla wszystkich graczy. Najwygodniejszy będzie duży stół, bo wszyscy gracze będą mogli swobodnie poruszać się wokół planu miasta i oglądać go z każdej strony. Jedną z najważniejszych kwestii w trakcie rozgrywki jest oświetlenie – na planszy znajduje się bardzo wiele naprawdę malutkich elementów, których nie dojrzycie, jeśli w pomieszczeniu będzie zbyt ciemno.

Śledztwo wprowadzające

Twórcy gry przygotowali dla graczy tzw. śledztwo wprowadzające pt. „Cylinder”. Aby nie tracić czasu, możecie rozpocząć je w trakcie czytania instrukcji. Jeden z graczy zostaje głównym śledczym – będzie prowadził sprawę i czytał na głos teksty na kartach (w międzyczasie pomoże również rozwiązywać zagadki). Karta na wierzchu talii, przyporządkowanej do danego śledztwa, będzie zawsze startową w rozgrywce. Dzięki niej można dowiedzieć się, co należy zbadać. Kolejna karta – czarna – zawiera opis pierwszego zadania; główny śledczy odczytuje polecenie, ale jej nie odwraca. Aby wygrać rozgrywkę, należy wspólnie eksplorować mapę miasta, uzyskując odpowiedzi na pytania dotyczące sprawy. Rozwiązaniem jest zawsze konkretna scena na planszy. Jeśli macie swój typ, główny śledczy może sprawdzić współrzędne i scenę na odwrocie karty sprawy. UWAGA! Warto pamiętać, że jeśli gracze chcą się dokładniej przyjrzeć poszczególnym scenom, mogą użyć szkła powiększającego, które znajduje się w zestawie.

Inne śledztwa

Dla wszystkich graczy, którzy nie grali wcześniej w MikroMakro, wydawca – Lucky Duck Games – uporządkował pięć śledztw w kolejności. Gwiazdki przy grafikach symbolizują nie tylko szacowany poziom trudności, ale i czasochłonność rozgrywki (średnio od 10 do 25 minut). Pierwsza zagadka znajduje się na pudełku gry; możecie więc spróbować się z nią zmierzyć, nawet jeśli nie chcecie (jeszcze, bo warto!) kupić planszówki. Podrzucam Wam również link do demo gry: https://www.micromacro-game.com/en/democase.html. Miejsca, które udało się znaleźć, można zaznaczać na planszy kapslami, monetami lub innymi małymi przedmiotami, co niewątpliwie ma szansę urozmaicić grę, a plan miasta – powiesić na ścianie i grać for fun z przyjaciółmi (tzw. misja szybkie śledztwo). Na stronie wydawnictwa znajdziecie dodatkowe zagadki, ale pamiętajcie, że możecie też wymyślać je sami. Gra posiada wersję dla zaawansowanych – czytamy tylko kartę startową i próbujemy rozwiązać zagadkę.

Znajdź… mnie!

MikroMakro przypomina zabawę w szukanie Wally’ego z serii literackiej autorstwa Martina Handforda. Pomysłodawcami gry są Johannes Sich, Daniel Goll oraz Tobias Jochinke, za pierwsze wydanie odpowiada natomiast studio Hard Boiled Eggs. Recenzowana gra to przykład niewątpliwie angażującej graczy planszówki – mamy śledztwo, związki przyczynowo-skutkowe, pożądany rezultat i kooperację. MikroMakro jest dedykowane dzieciom od 12 roku życia i sądzę, że to minimum – mimo prostej mechaniki, pojawiają się wątki kryminalne. W tej grze mamy szansę pobawić się we wspólne rozwiązywanie zagadek, nie liczcie więc na dramatyczne zwroty akcji, przesłuchania czy wymuszone interakcje. Nic takiego się nie zdarzy. Musicie jednak pamiętać, że po rozwiązaniu 16 spraw raczej niechętnie będziecie wracać do gry. To propozycja dla wszystkich wzrokowców, którym spodobał się klimat Kronik zbrodni i planszówek typu escape room.