Witaj otwarty świecie! „Droga szamana. Etap drugi: Gambit Kartosa” – recenzja książki

Krótkie przypomnienie 

Na początek przypomnę Wam, czym jest gatunek LitRPG. Czerpie on bardzo wiele z rozgrywek role-playing games, w których gracz wciela się w wykreowaną przez siebie postać i kieruje nią w zgodzie ze scenariuszem lub własnym pomysłem. Kolejną inspiracją są gry MMORPG, a właściwie w tym wypadku VRMMORPG, gdzie gracze korzystający ze specjalistycznych urządzeń wchodzą w świat wirtualny. LitRPG zawiera w sobie wszystkie te elementy ubrane w formę literacką. Cały czas mamy świadomość tego, że świat przedstawiony nie jest rzeczywisty. Przypominają o tym liczne komunikaty, jak chociażby informujące o postępach w zadaniu, zdobyciu nowego poziomu czy o rozwinięciu umiejętności. Taka fuzja gry komputerowej i powieści fantasy. 

Wyjście z kopalni 

Machan po długim czasie spędzonym w kopalni Pryka w końcu trafia do ogólnego świata gry. Po odmowie wykonania jednego z zadań zostaje zesłany do niewielkiej wsi o nazwie Kołotowka i postanawia kontynuować rozwijanie swojej postaci. Według informacji znalezionych na forum osada nie wyróżnia się niczym szczególnym i wydaje się, że nie znajdzie w niej ciekawych zadań, które są najlepszą metodą na levelowanie postaci. Tym bardziej, że bohater gra dość mało popularną klasą Szamana z jeszcze mniej ortodoksyjną specjalizacją, jaką jest Jubilerstwo. Machan nie daje za wygraną i szybko okazuje się, że wioska skrywa unikalne zadania. Wykonanie jednego z nich doprowadzi do globalnej aktualizacji gry i wkrótce nasz Szaman znajdzie się w centrum wydarzeń, które na zawsze odmienią świat Barliony. 

Pełnowymiarowa powieść 

Pierwszy tom cyklu stanowił wprowadzenie czytelnika do świata Barliony (możemy go przyrównać do tutorialu w grze RPG). Omawiany tom drugi można już uznać za pełnoprawną rozgrywkę. Machan w końcu zostaje rzucony na głęboką wodę, wolny od uciążliwej i monotonnej pracy w kopalni może rozwinąć skrzydła. Gambit Kartosa pokazuje nam, jak bardzo świat gry jest rozbudowany i zaawansowany. Gdyby nie ciągłe przypomnienia w postaci komunikatów, moglibyśmy uznać go za bardzo dobrze rozwinięty świat fantasy, a nie grę. Nic dziwnego, że ludzie potrafią spędzać w niej miesiące bez wylogowania się, a prawdziwi hardkorowcy nawet lata. Postacie niezależne zachowują się jak zwyczajni ludzie i dodają rozgrywce kolorytu. Wszystko wydaje się niezwykle rzeczywiste, tylko w głowie słyszymy głos, że przecież to nie dzieje się naprawdę. Gdyby w dzisiejszych czasach istniała gra o takim poziomie imersji, sięgnąłbym po nią bez zastanawiania się. 

Jak radzi sobie nasz bohater? 

Nie zapominajmy o fakcie, że Machan w dalszym ciągu wykonuje swój wyrok w świecie gry, przez co ma nieco utrudnione zadanie. Przyszło mu grać najgorszą w mniemaniu wielu graczy klasą, jednak on sam zaczyna się do niej przyzwyczajać. Jest mocno zdeterminowany, aby jak najlepiej wykorzystać sytuację, w której się znalazł. Idzie własną drogą, szuka nieoczywistych rozwiązań na pokonanie przeciwności losu, co w dużej mierze okazuje się opłacalne. Mimo tego, że nie zawsze wszystko mu się udaje, stara się znaleźć wyjście z każdej sytuacji. Machan sprawdza się też bardzo dobrze jako przewodnik po świecie Barliony, na temat którego posiada ogromną wiedzę. Dzięki temu czytelnik nie czuje się zagubiony nawet przez chwilę. Dodatkowego smaczku powieści dodają miejscami zabawne komentarze bohatera, więc o nudzie nie może być mowy. 

Podsumowanie 

Droga szamana. Etap drugi: Gambit Kartosa stanowi świetną kontynuację tego, czego mogliśmy doświadczyć w części pierwszej. Tom drugi jest nawet lepszy od poprzedniego, ponieważ daje nam możliwość znacznie głębszego poznania świata Barliony. LitRPG jako podgatunek literacki wyjątkowo przypadł mi do gustu. W związku z tym mam nadzieję, że w Polsce ukaże się cały cykl powieści pana Machanienki. Polecam szczególnie miłośnikom gier RPG, chociaż fani literatury fantasy również powinni być usatysfakcjonowani.