Więcej miodu, proszę Jarla! „Uczta dla Odyna” – recenzja gry planszowej

Jak zostać jarlem

Wikingowie kojarzą nam się dzisiaj głównie z grabieżami, napadami, podbojami i wyprawami w nieznane. Nie możemy jednak zapomnieć, że oprócz tych zajęć, ich codziennością była budowa osad, rybołówstwo, rola, handel, rzemiosło. Gra, którą dzisiaj omawiamy, skupia się na wszystkich tych aspektach życia dawnych Skandynawów. Nie zabraknie też wojennych okrzyków i ostrzenia toporów, jednak w tej planszówce spojrzymy na Wikingów z nieco innej strony. Uczta dla Odyna zmienia nas w jarla, dowódcę klanu. Naszym zadaniem jest rozwój wioski, organizacja wypraw handlowych, grabieże, ale też dbanie o ekonomiczny dobrobyt mieszkańców.

Rosenberg w pełnej krasie

Uczta dla Odyna została zaprojektowana przez legendarnego twórcę gier planszowych, Uwe Rosenberga. Zasłynął on jako autor niezwykle wciągających, ale też bardzo złożonych i niemal wykluczających element losowości planszówek. Jeśli chodzi o podstawowe zasady, są one dość proste. Na początku każdej rundy rozmieszczamy swoich Wikingów na polach akcji, co umożliwia wykonanie przypisanych im czynności. Fakt, że dany efekt może być wykorzystany tylko raz w danej rundzie, sprawia, że gracze mogą sobie wzajemnie nieco przeszkadzać. Każdy z grających otrzymuje własną planszę osady. Jej kluczowym elementem są pola, na których układamy żetony zdobyte w trakcie rozgrywki. Mogą być to łupy, wyprodukowane towary, nawet srebro. Zakrycie jak największej liczby pól zapewni nam więcej punktów na koniec rozgrywki.

Mało losowości, dużo strategii

Czeka nas tutaj mnóstwo kombinowania i strategicznego myślenia. Do wyboru mamy dziesiątki możliwych akcji, a każda z nich odpowiadać będzie nieco innemu stylowi gry. Jarl może decydować o wzmożonym handlu, organizacji kolejnych wypraw wojennych, polowaniach, budowie statków. Właściwie wszystkie podjęte decyzje zapewniają nam dopływ punktów zwycięstwa. Możemy dostać je za kolejne budynki w wiosce, odkrycie wysp takich jak Islandia lub Grenlandia, nawet za rozmnożenie inwentarzu. Jak łatwo się domyślić, zwycięży osoba, która na koniec rozgrywki będzie posiadała ich najwięcej. Jest jednak pewien haczyk. Na zakończenie każdej rundy odbyć się musi tytułowa uczta dla Odyna. Wikingów z naszej wioski trzeba odpowiednio wykarmić, inaczej konto gracza zostanie uszczuplone przez naliczenie punktów karnych. Pamiętajcie więc, aby zostawić pewną część zasobów w zapasie!

Przygotujcie się na średniowieczną ekonomię

Jak przystało na produkcję Uwe Rosenberga, elementy losowości zostały tu ograniczone do minimum. Co więcej, autor posuwa się nawet do tłumaczenia w instrukcji z tych pojedynczych rzutów kostkami, które faktycznie tu występują! Wszystko zależy tylko i wyłącznie od intuicji i decyzji gracza, co pozwala na snucie naprawdę rozbudowanych strategii. Uczta dla Odyna jest bardzo szczegółową grą taktyczną, która pozwoli nam wczuć się w rolę jarla. Minusy? Zasady z początku są naprawdę skomplikowane. Jak przystało na produkt Rosenberga, jest to tak zwany „suchar”. Czysta ekonomia, dużo kombinowania, mało fabuły. W tej produkcji i tak otrzymujemy bardzo ładne ilustracje, co poprawia nieco sytuację, jednak zdecydowanie więcej niż emocjonujących scen walki dostaniemy tu żmudnego obliczania zysków i strat.

Suchar w ładnym opakowaniu

Uczta dla Odyna to bardzo sucha, pełna mikro zasad, ale przy okazji klimatyczna rozgrywka. Jak na grę o Wikingach, najazdy i podróże odgrywają tu bardzo małą rolę. Mimo to handel, rolnictwo oraz rozbudowa wioski zostały ukazane w sposób, który naprawdę pozwala poczuć się jak jarl ze wczesnego Średniowiecza. Tzw. „suchar”, ale pod względem graficznym wykonany całkiem zmyślnie.