Za nami już czwarta edycja ogólnopolskiego przeglądu horrorów Fest Makabry. Co roku w programie znajdziemy najciekawsze i najoryginalniejsze arthouse’owe produkcje światowego kina grozy.
W ramach poprzednich edycji mogliśmy zobaczyć między innymi: koreański Lament, biblijną przypowieść o podświadomych lękach przed demonami; Zombie express, pełen dynamicznej akcji film, rozgrywający się w hermetycznej przestrzeni; Głosy ze ściany, gotycki horror o stracie z Emilią Clarke w roli głównej; czy Wyleczeni, ukazujący losy bohaterów po wynalezieniu remedium na zarazę. Co tym razem znajdziemy w popularnym festiwalu filmowym?
Trauma
Koko-di Koko-da (reż. Johannes Nyholm)
Opis: Szczęśliwe małżeństwo nagle traci córkę. Ich pierworodna w niewyjaśnionych okolicznościach umiera w szpitalu, po tym jak rodzina trafia tam z powodu zatrucia pokarmowego matki. Pół roku po tym wydarzeniu pogrążona w żałobie para postanawia wyjechać na weekend na łono natury. Niewinny wypad, umotywowany potrzebą wypoczynku, przeradza się w prawdziwy koszmar wówczas, kiedy na swojej drodze spotykają ekscentryczną trupę, żądną bestialskiego mordu.
Koko-di Koko-da to psychoanalityczne studium w reżyserii Johannesa Nyholma, symboliczny obraz radzenia sobie ze stratą i wnikliwa wiwisekcja przeżywania żałoby oraz stopniowego popadania w obłęd. Nie jest to zwyczajny freudowski przekrój, lecz również mistyczny seans, który rozkłada na czynniki pierwsze ludzką psychikę, konfrontuje bohaterów z ich podświadomymi lękami i traumą. Reżyser umiejętnie i z wyczuciem buduje atmosferę niepokoju oraz tajemnicy, wykorzystując zasoby środowiska naturalnego, jednocześnie z pedantyczną manierą obnażając słabości protagonistów. Chirurgiczna precyzja w połączeniu z „von Trierowską” teorią chaosu i człowieczej degrengolady, alegoryczną opowieścią oraz wysokim poziomem artyzmu, świadczą o nieprzeciętnych umiejętnościach szwedzkiego reżysera. Skandynawski horror to jeden z najlepszych psychologicznych obrazów ostatnich kilku lat.
Nasza ocena: 7.75
Fabuła 8
Bohaterowie 8
Oprawa wizualna 7
Oprawa dźwiękowa 8
Narkotyczny trip
Ekstaza (reż. Joe Begos)
Opis: Znana z makabrycznych obrazów, uzależniona od narkotyków malarka, Dezzy, szuka kolejnych inspiracji. W tym celu sięga po coraz to bardziej eksperymentalne środki. Po czasie ta ekscentryczna artystka o liberalnym usposobieniu zaczyna dostrzegać zmiany w swoim organizmie, osobowości i psychice.
Ekstaza to trzeci horror w dorobku Joe Begosa. I z pewnością najbardziej udany. Stworzony w „Argentowskiej” estetyce obraz to głęboki narkotyczny trip w najmroczniejsze zakamarki psychiki, ukazujący proces transformacji tożsamości na skutek licznych transgresji. Zarazem jest to odważny, demoniczny, grający paletą barw i neonowymi filtrami, spektakl, oraz metafora ludzkiej natury, nieustannie przekraczającej granice i poszukującej różnego rodzaju doznań. Reżyser pełną garścią czerpie z gatunkowej klasyki, wznosząc swoje dzieło na wyżyny transcendencji. Powolne tempo akcji ukazuje stopniowy proces depersonalizacji, prowadzący w konsekwencji do całkowitej dezintegracji osobowości. Wszystko to potęgują dodatkowo heavymetalowe brzmienia. Obłędnie doskonały horror w sam raz dla fanów wysublimowanych wrażeń.
Nasza ocena: 8.25
Fabuła 8
Bohaterowie 8
Oprawa wizualna 9
Oprawa dźwiękowa 8
Fałszywy prorok
Godzina oczyszczenia (reż. Damien LeVeck)
Opis: Znany internetowy celebryta o pseudonimie ojciec Max wraz ze swoim wieloletnim przyjacielem Drew prowadzą kanał w serwisie YouTube, na którym pokazują na żywo aranżowane egzorcyzmy. Zyskującym coraz to większą popularność gwiazdorom wszystko uchodzi na sucho do czasu, dopóki prawdziwy demon nie opętuje narzeczonej jednego z nich.
Damien LeVeck wykorzystuje gatunkowe klisze jako punkt wyjścia dla opowiadanej historii. Dynamiczna akcja od samego początku aż do końca gwarantuje emocjonujące widowisko. Sceny opętania może nie robią piorunującego wrażenia, za to na brak twistów i nonszalanckich zagrań nie możemy narzekać. Reżyser postarał się także o to, aby po seansie zostawić nas z puentą i refleksją. Całość obfituje w mocne sceny gore, obnażanie słabości, lęków oraz uwypuklenie relatywizmu w relacjach międzyludzkich. Na zakończenie przekaz zostaje wzmocniony dzięki wprowadzeniu metafory dotyczącej zagrożeń wynikających z rozwoju współczesnych technologii oraz wpływu mass mediów na świadomość i tożsamość społeczeństwa.
Nasza ocena: 7.50
Fabuła 8
Bohaterowie 8
Oprawa wizualna 7
Oprawa dźwiękowa 7
Nieznajoma
Dziewczyna z trzeciego piętra (reż. Travis Stevens)
Opis: Młode, spodziewające się dziecka małżeństwo kupuje jednorodzinny stary dom. Przed przeprowadzką do nowej posiadłości Don bierze na siebie misję jej wyremontowania. Pewnego wieczoru poznaje młodą dziewczynę imieniem Sarah. Znajomość ta staje się początkiem serii zjawisk paranormalnych, mających związek ze skrywaną przez okolicznych mieszkańców tajemnicą dotyczącą nadszarpniętej zębem czasu rezydencji.
Debiutancki horror Travisa Stevensa to sugestywny obraz rodem z filmów Aronofsky’ego. Surrealistyczne wizje przeplatają się z klimatycznym, niespiesznie rozgrywanym ghost story. Napięcie rośnie stopniowo, wprost proporcjonalnie do rozwoju fabuły i procesu odkrywania przerażającej tajemnicy. Tutaj duchy symbolizują wieczność, wspomnienia i emocje, które prowadzić mogą do obłędu. Poprzez filozoficzne ujęcie tematyki, przywodzące na myśl serial Nawiedzony dom na wzgórzu Mike’a Flanagana, reżyser hołduje klasycznej konwencji kina grozy.
Nasza ocena: 7.25
Fabuła 8
Bohaterowie 7
Oprawa wizualna 7
Oprawa dźwiękowa 7
Podsumowanie
Czwarty przegląd horrorów od Fest Makabry trzyma poziom poprzednich edycji. Po raz kolejny mamy okazję obejrzeć garstkę innowacyjnych arthouse’owych filmów grozy światowego formatu. Każda z produkcji ukazuje rzeczywistość z różnych, rzadko eksponowanych dotąd perspektyw. Co roku popularny festiwal dostarcza nam sporo gatunkowego kina, które z powodzeniem zaliczyć można do czołówki.