Uwikłani w zagadki – recenzja gry „Sherlock. Case Connection”

Detektywi w akcji

W grze wcielamy się w detektywów rozwiązujących sprawy kryminalne. Chcąc schwytać sprawcę, musimy połączyć dowody i tropy odkryte przez Sherlocka Holmesa. Podążając śladami mistrza zagadek, możemy rozpracować plany złoczyńców, jednak – wbrew oczekiwaniom – nie będzie wcale tak prosto.

W pudełku znajdziecie instrukcję w języku angielskim*, 20 kart spraw, 44 karty tropów, 4 plansze lokacji, 13 żetonów dowodów cyfrowych, 13 żetonów dowodów z przesłuchań, 13 żetonów dowodów kryminalistycznych oraz 8 żetonów dowodów uniwersalnych. Nim rozpoczniemy rozgrywkę, musimy umieścić wszystkie plansze lokacji na środku obszaru gry, w tym samym czasie należy również pomieszać żetony dowodów: kryminalistycznych, z przesłuchań, cyfrowych (będzie to jedna zakryta pula dowodów). Żetony dowodów uniwersalnych i żetony punktów bonusowych należy umieścić nieopodal obszaru gry. Ponadto musimy potasować karty tropów i umieścić je w zakrytej talii obok obszaru gry. Należy potasować również karty spraw i umieścić je w zakrytej talii obok kart tropów.

Ostatnim etapem przygotowania do gry jest dobranie 2 kart spraw przez każdego gracza. Jedną z nich należy zachować, a drugą odłożyć na spód talii spraw. Wybraną kartę kładziemy odkrytą przed sobą. Obok niej będziemy umieszczać karty tropów oraz żetony dowodów. Rozgrywkę rozpoczyna gracz, który ostatnio oglądał Sherlocka lub losowo wybrana osoba.

Przebieg gry

W trakcie gry zdobywamy punkty za zamknięte sprawy kryminalne, czyli połączenia żetonów dowodów z kartami tropów. Niektóre z tych drugich dają dodatkowe punkty lub inne bonusy (o ile uda nam się połączyć je ze sprawą). Dobieramy wtedy, kiedy potrzebujemy. Jeśli nie mamy pasującej karty, możemy wybrać inny symbol i spróbować stworzyć kolejne połączenie. I, tu Was nie zaskoczę, w końcu się uda! Jak nietrudno zauważyć, gra opiera się przede wszystkim na dopasowywaniu elementów, niestety brakuje zagadek mobilizujących do głębszego przemyślenia naszych działań, a nawet atmosfery (charakterystycznej dla spraw kryminalnych) – elementów tak ważnych w grach logicznych i wpisujących się w koncepcję detektywistyczną. Jednym z powodów może być fakt, że minimalny wiek gracza to 8 lat.

Koniec nadchodzi szybko (grę powinniśmy ukończyć w ciągu 30 minut. Dzieje się tak, gdy któryś z graczy zdobędzie co najmniej 9 punktów. Każdy z pozostałych uczestników rozgrywa jeszcze jedną turę i następuje podliczenie punktów. Należy również wspomnieć o możliwościach rozstrzygnięcia remisu: wygrywa gracz, który zamknął sprawę o wyższej wartości punktowej. Jeśli dalej jest remis, wygrywa gracz z większą liczbą zamkniętych spraw.

Gratka dla fanów serialu

Pamiętacie jeszcze brytyjski serial telewizyjny stworzony przez Stevena Moffata i Marka Gatissa? We współczesnej interpretacji opowiadań Arthura Conana Doyle’a tytułową rolę odgrywał Benedict Cumberbatch, a rolę doktora Watsona – Martin Freeman. Serial zdobył 9 nagród Emmy, 15 innych nagród i 67 nominacji. Nie dziwi więc fakt, że w ramach strategii marketingowej powstała gra o inspirującym tytule – Sherlock. Kryminalna układanka. Poza ilustracjami (zdjęciami) z produkcji brakuje jednak – jak wspomniałam – klimatu. Ba, przy zmianie tytułu i szaty graficznej nikt by się nie zorientował, o jaką propozycję BBC może chodzić.

Podsumowując, Sherlock: Kryminalna układanka to tytuł lekki, do ogrania z rodziną czy przyjaciółmi (2–4 graczy, 15–30 minut). Można go docenić ze względu na regrywalność (wielość spraw i zmienność układu elementów na planszach lokacji), jednak dla bardziej wymagających graczy będzie to zbyt mało, aby go docenić. Zapewniam Was, że zwycięzcą i tak zostanie ktoś, komu po prostu dopisze szczęście, a nie najlepszy detektyw.

* Polską wersję językową gry możecie pobrać tutaj.