Terapia dla superbohatera – recenzja komiksu „Kryzys Bohaterów”

Samodzielna historia

Pamiętam, jak mniej więcej dwa lata temu na naszym portalu wspominaliśmy o amerykańskich planach wydawniczych dotyczących tej historii (więcej tutaj: https://ostatniatawerna.pl/komiks-heroes-in-crisis-bedzie-mial-dwa-zeszyty-wiecej/). Wiedziałem, że może być ona istotna i zakładałem, że do jej zrozumienia będę potrzebował przeczytać wiele innych serii. Cóż, sporo narracji superbohaterskich za mną, a Kryzys Bohaterów okazał się komiksowym eventem na tyle niezależnym, że nie trzeba znać obecnej sytuacji uniwersum DC. Ten impas, jaki zapanował w trykociarskim świecie, podobny jest do tego z Kryzysu Tożsamości. Nie przewraca uniwersum do góry nogami, ale też nie trzeba wiele znać, aby go pojąć.

Komiks inne niż wszystkie

Czego spodziewamy się zazwyczaj po trykociarzach? Dużo akcji, jakiejś stopniowo odkrywanej intrygi i trochę psychologizowania. Tutaj jest dokładnie na odwrót. Zbrodnia popełniona w ośrodku terapeutycznym dla superbohaterów staje się punktem wyjścia nie tylko do przeanalizowania krok po kroku śledztwa prowadzonego przez członków Ligi Sprawiedliwości, w tym także przez Batmana, ale i wejrzenia w głąb psychiki zagubionych w tej całej sytuacji postaci.

Pomimo że na kadrach widzimy naprawdę sporo twarzy ze świata DC, to Tom King postawił, że główną oś fabularną oprze na postaciach dość nieoczywistych. Kiedy mamy do czynienia z kryzysem, pojawia się też i speedster. Większość przełomowych wydarzeń, mających miejsce w świecie Batmana i Supermana, bierze się od najszybszych ludzi. Tutaj również jeden z bohaterów, którego tytułuje się Flashem, jest w to wszystko zamieszany. Wraz ze zgłębianiem historii odnosi się wrażenie, że dzięki najszybszemu herosowi obcujemy z czymś na wzór Efektu Motyla.

Jak sprzedać dobrą terapie

Fabuła potrafi zaskoczyć nas swoją niesztampowością, ale możemy również liczyć na świetne rysunki. Fragmenty nagrań z terapii różnych herosów dane jest nam zobaczyć na dziewięciorzędowych kadrach, które kojarzę z innego dzieła Toma Kinga – Mister Miracle, co przyciąga uwagę swoją niekonwencjonalnością. Główny artysta Clay Manna poprzez swoje rysunki próbuje – według mnie –  naśladować Aleksa Rossa, jednak zamiast realizmu oddają pewną formę wyższego artyzmu komiksowego, wywołując wrażenie obcowania z olejnymi obrazami doby postimpresjonizmu, przeplatanymi miejscami charakterystycznymi zbliżeniami ze współczesnych prac rysunkowych. Samo wydanie wydaje się solidne, jednak pozostawia pewien niesmak. Z jednej strony jest to tom opublikowany w podobnym stylu, co kilka miesięcy wcześniej – Ptaki Nocy. Tajemnice i morderstwa, jednak zasługuje na coś więcej. Trafionym pomysłem byłoby umieszczenie tej historii w serii DC Deluxe bądź w ramach regularnej serii Uniwersum DC, jest to bowiem komiks nawiązujący do bieżących wydarzeń. Twarda oprawa, dodanie paru okładek oraz ilustracji koncepcyjnych i wycenienie tego tytułu na 80 PLN może odstraszyć potencjalnego konsumenta. Cena jest troszkę nieproporcjonalna do zawartości wydania.

Zapraszamy do sanktuarium

Do tej historii można powrócić jeszcze nie raz. Wydawać by się mogło, że  nacisk fabularny na  winowajcy całego kryzysu w dużej mierze przyćmiły przyczyny tego zdarzenia. Z czasem może zostanie to jednak dogłębniej zbadane. Owszem, autorzy starają się nam ukazać, dlaczego doszło do takiego zbiegu wydarzeń, jednak jednocześnie bardzo spłaszczają fabularne wątki.

Sama koncepcja sanktuarium i skupienie się w dużej mierze na rozterkach trykociarzy stanowi ogromny atut tej powieści graficznej. Uważam, że o tym miejscu przyjdzie nam jeszcze usłyszeć, dlatego mimo kilku wad, mogę polecić ten komiks wszystkim fanom DC oraz tym, którzy poszukają pewnego powiewu świeżości w tym i tak mocno eksploatowanym świecie współczesnych herosów.