Tam, gdzie magia przenika do rzeczywistości – recenzja książki „Las na granicy światów”

Ten kto nie marzył choćby raz o tym, żeby stać się częścią jakiegoś magicznego świata, niech podniesie rękę albo rzuci kamień. Każdy wyobrażał sobie jak to jest żyć wśród elfów, spotkać wodną wiedźmę, która bez trudu może wciągnąć cię pod taflę, czy też zająć miejsce na królewskim dworze, w którym wszystko jest możliwe. Holly Black w swojej nowej powieści pozwala nam tego zakosztować.

O co się rozchodzi?

Przyznać muszę szczerze, że kiedy moje zachłanne nowych przygód w krainie elfów łapki pochwyciły “Las na granicy światów” niemal podskoczyłam z radości. A radość była tym większa, że akurat niedawno zakończyłam czytać (z niemałym bólem serca) trzeci tom “Okrutnego księcia”. Dla tych, którzy tak jak ja, z rozkoszą przebrnęli przez całą serię, nowa książki autorstwa Holly Black jest pozycją obowiązkową. Zaś osoby, które z owym światem elfów do czynienia jeszcze nie miały jest to idealna okazja, żeby zacząć, w szczególności, że akcja dzieje się przed wydarzeniami cieszącej się popularnością trylogii.

Lepiej zamknij na noc okna

W miasteczku Fairfold nic nie trzyma się pojęcia normalności. Ludzie obwieszają się amuletami chroniącymi przed magią, zostawiają przed domami mleko i ciastka, ale bynajmniej nie dla kota, a leśnych istot, które w zamian za te drobne podarunki, nie będą płatać im figli. Każdy bowiem wie (choć nie każdy tę myśl do siebie dopuszcza), że miejsce, w którym przyszło im mieszkać, z każdej strony ocieka magią. Lasy graniczące z Fairfold zamieszkują elfy, gobliny, wiedźmy, strzygi i inne stwory, a nie każde z nich ma dobre intencje.

 

Z uczennicy do rycerza

Hazel Evans, której losy przychodzi nam śledzić, z początku sprawia wrażenie normalnej nastolatki. Imprezy, chłopcy, nagminne spychanie problemów na bok, lekkoduszność. Mnie osobiście ta postawa z początku odrobinę irytowała, zwłaszcza, że moje oczekiwania względem tej książki były naprawdę bardzo wysokie i miałam nadzieję, że zostaną jednak spełnione. Finalnie zostały. W trakcie trwania historii dostrzegamy przemianę głównej bohaterki, dowiadujemy się skąd wzięła się jej postawa, bariera, którą roztoczyła wokół siebie na otaczający świat i zaczynamy ją rozumieć. Podziwiamy to jak wiele była w stanie poświęcić, by chronić swoich bliskich, w szczególności brata, Bena i wkurzamy, kiedy zbyt unosi się honorem i próbuje działać na własną rękę, nie korzystając z niczyjej pomocy. A to wszystko czyni ją ludzką. Nie dostajemy idealnej bohaterki, która jest w stanie zwojować świat w pojedynkę, niczym Superman w swoich rajstopach i pelerynie powiewającej na wietrze. Dostajemy pełen pakiet wad i zalet. Z bezradnej i przerażonej dziewczyny, Hazel zmienia się w osobę odważną i zaciekłą, i biegnie na ratunek swojemu ukochanemu miasteczku, nad którym wisi zagłada.

Książę o uszach ostro zakończonych

Zagłada, ponieważ zostaje uwolniony ze swojej szklanej trumny chłopiec, który śnił w niej latami, spoczywając głęboko w lesie. Choć od zawsze marzeniem Hazel było, żeby elfi królewicz się zbudził, snuła wiele fantazji i na samą myśl ogarniała ją ogromna ekscytacja, to kiedy do tego wydarzenia w końcu dochodzi, wszystkie te pragnienia zmieniają się w szczere przerażenie. Pociąga to za sobą cały szereg konsekwencji. Gniew króla Olszyn, sprawującego pieczę nad wszelkimi istotami magicznymi, pojawiające się w biały dzień stwory, choć zawsze kryły się w cieniu i pojawiały nocą. Ludzie przestali być bezpieczni, ciąży nad nimi coraz większe niebezpieczeństwo, a Hazel wraz z bratem i jego najlepszym przyjacielem są jedynymi osobami mogącymi zapobiec katastrofie.

Podsumowując

Każdy, kto do świata elfów wkroczy, zostanie oczarowany. Otoczeniem, zapachem, muzyką, jedzeniem, a przede wszystkim istotami go zamieszkującymi. Ja również zostałam oczarowana, historią. Fani lekkiego fantasy okraszonego szczyptą intryg i zwrotów akcji na pewno będą czerpać przyjemność lektury. Jeśli pojawią się kolejne historie umieszczone w tym uniwersum, z pewnością bez wahania po nie sięgnę.