Nie ma piórka, nie poleci! – recenzja filmu „Dumbo”

Dumbo to prawdopodobnie jeden z najbardziej oczekiwanych filmów 2019 roku. Wyjątkowa historia o latającym słoniu wiele lat temu zachwyciła już widzów w kinach, więc poprzeczka została zawieszona bardzo wysoko. Reżyserem nowej wersji Dumbo jest Tim Burton, czyli współczesny Król Groteski, co może jeszcze bardziej zaintrygować widza.

Słynny reżyser i niemniej znany słoń

Wiadomość, że Tim Burton zdecydował się ponownie nakręcić wersję aktorską animacji, nie zdziwiła fanów ekscentrycznego artysty. Z jego kuźni wyszły bowiem już takie produkcje, jak: Charlie i fabryka czekolady, Edward Nożycoręki, Gnijąca panna młoda, Alicja w Krainie Czarów czy Osobliwy dom Pani Peregrine. Wszystkie te filmy hipnotyzują piękną scenografią, oryginalnymi bohaterami i wyśmienitym pomysłem na fabułę. Istotne jest również to, że wspomniane produkcje adresowane są nie tylko do dzieci, ale i dorosłych. Komentarz dorosłego może często pomóc najmłodszym zrozumieć niektóre pomysły reżysera. Dumbo to produkcja, która nie mogła przekroczyć granicy dobrego smaku. Mroczne elementy, charakterystyczne dla Burtona, również nie mogły zdominować kadrów. Czy się udało? Zdania są podzielone.

 Mały bohater, którego nie da się nie lubić

Współcześnie, aby spotkać słonia, musimy wybrać się do zoo, jechać na safari albo wyruszyć w samotną podróż po Afryce. Istnieje jeszcze jedna – może mniej popularna współcześnie – alternatywa: cyrki! I tak zaczyna się historia Dumbo. Słoniątko rodzi się w cyrku po wielu miesiącach oczekiwań. Jego matka początkowo ukrywa swojego syna w sianie, jednak szybko musi ona pogodzić się z faktem, że oczekiwania w stosunku do Dumbo są ogromne. Na nieszczęście (a może i szczęście, z perspektywy czasu), mały słonik ma naturalny defekt: duże uszy. Początkowo ta wada genetyczna nie jest akceptowana przez właściciela cyrku, który stosuje różne metody, aby schować uszy słonia przed widzami. Kiedy jednak okazuje się, że Dumbo umie latać… staje się on najatrakcyjniejszym cyrkowym zwierzęciem w całym miasteczku.

Uwierz w siebie, polecisz!

Mały zwierzęcy bohater nigdy by nie poleciał, gdyby nie Milly i Joe Farrier, dzieci trenera słoni granego przez Colina Farrella. Ich konsekwencja w działaniu i upartość uratowały Dumbo przed niechybną śmiercią i pozwoliły mu uwierzyć w siebie i we własne możliwości. Niezwykły cyrkowy spektakl małego słonia zobaczyli między innymi Danny DeVito (jako właściciel cyrku, w którym narodził się Dumbo), Michael Keaton (jako wpływowy biznesmen) oraz Eva Green (jako piękna akrobatka). Wspomniane nazwiska mogą zachęcić potencjalnego widza do zobaczenia filmu w Cinema City. Niestety ani fabuła, ani przyjazny zwierzęcy bohater nie zatuszują pewnego niedociągnięcia. W rankingu aktorów recenzowanego live action najsłabiej wypada Colin Farrell. Nie pierwszy i nie ostatni raz brakuje mu charyzmy i zaangażowania. Natomiast na szczególne wyróżnienie zasługuje Eva Green, której umiejętności aktorskie zapierają dech w piersiach. Współpraca pod okiem Burtona przynosi oczekiwany efekt – film może się podobać, nawet pomimo fabularnej przewidywalności.

Może warto uzupełnić zapas chusteczek?

Filmy-bajki mają to do siebie, że poruszane w nich tematy często oddziałują silnie na odbiorcę, szczególnie na dorosłego. Podczas gdy dla dziecka pewne problemy są jedynie elementem fabuły, rodzic może odebrać je personalnie i wczuć się w sytuację postaci. Dumbo jest filmem, który budzi emocje w człowieku. Są chwile, kiedy uśmiechamy się pod nosem i trzymamy kciuki za małego bohatera, ale bywają i takie, które wywołują niepożądane uczucia: współczucie, żal, smutek. Odpowiednio poprowadzony wątek fabularny wprowadza widza w problematykę współcześnie aktualną. Reżyser zdecydował się uczynić ze swojego filmu niejako manifest. Problem cyrku i zwierząt w nim występujących został tu mocno podkreślony, czego zwieńczeniem jest subiektywne zakończenie filmu. Niewątpliwie jednak, ta kolorowa produkcja podobać się będzie i tym małym, i tym dużym. Trzeba tylko uwierzyć, że marzenia się spełniają.