Nad planszą ouija – recenzja gry planszowej „Paranormalni detektywi”

Wyobraźcie sobie symulację rytuału wywoływania duchów – grupa nieznajomych, która bierze udział w tej klimatycznej zabawie, gromadzi się wokół doczesnych szczątków ofiary, przyglądając się im z fascynacją… Uczestnicy nie zdają sobie sprawy, że najlepsze dopiero przed nimi.

Detektywi kontra Duch

Paranormalni Detektywi to kreatywna planszówka imprezowa z elementami kryminalnymi. W rozgrywce, która w założeniu trwa nieco mniej niż godzinę, może brać udział od dwóch do sześciu uczestników (skalowalność wypada raczej słabo – najlepiej celować w opcję od 4 graczy wzwyż!). Jeden z uczestników rozgrywki wciela się w rolę niedawno zmarłej postaci, obecnie już Ducha. Pozostali natomiast wybierają, którym Detektywem chcą być – dostępnych jest pięć alternatyw. Duch podejmuje próbę komunikacji z postaciami zgromadzonymi wokół planszy (ouii?), odpowiadając na różne dostępne dla niego sposoby, np. układając Sznury Wisielca, zagrywając Karty Tarota, kierując ręką rysującego Detektywa czy układając na Tabliczce słowne zagadki. Zadaniem ducha jest naprowadzić innych uczestników gry na trop mordercy, a to wszystko po to, żeby sprawiedliwości stała się zadość! Wskazówka dla fanów gier planszowych: fabuła Paranormalnych Detektywów przypomina inną grę – Tajemnicze Domostwo, chociaż angażuje dużo bardziej!

Pudełko i jego zawartość

Pudełko Paranormalnych Detektywów jest sporych rozmiarów, ponieważ mieści wiele elementów – planszę główną, instrukcję, trzydzieści pięć kart interakcji, siedemnaście kart tarota, trzy karty interakcji ducha, dwadzieścia osiem kart historii, pięć zasłonek detektywów, pięć arkuszy detektywów, arkusz ducha, pergamin, sześć markerów, dwa sznury wisielca, pięć wskaźników rozmów, dziesięć wskaźników obrażeń i trzy wskaźniki duchomierza (tj. tabliczka z suwakami pozwalającymi oznaczyć wielkość, kolor, wagę, szybkość itd.). Co istotne, jak można zauważyć na podstawie zawartości pudełka, podczas rozgrywki zapewne pojawi się nawiązanie do motywu śmierci, przemocy, narkotyków i seksu, więc dorosły gracz powinien kontrolować treści kart, które miałyby się pojawić podczas rozgrywki z młodszymi odbiorcami (preferowany wiek graczy to 12+).

Pytanie – odpowiedź

Odgadnięcie, jak zginęła osoba-duch kończy grę, ale zanim to nastąpi, uczestnicy zabawy muszą się napracować! Początkowo wiemy bowiem tylko, kim jest nasza ofiara, jak wyglądała i gdzie miała rany, resztę cech zbrodni musimy odgadnąć, zadając pytania, np. „kto jest odpowiedzialny za śmierć ofiary?”, „gdzie doszło do śmierci?”, „dlaczego ktoś doprowadził do śmierci ofiary?”, „jak zginęła postać?”, „czym ją zabito?”. Niewielki minusem gry jest fakt, że bardziej kreatywne pytania nie są premiowane, więc większość uczestników ogranicza się do zadawania tylko najprostszych, czyli… w sumie tych, które podałam wyżej albo nawet ich skróconej formuły: „kto?”, „gdzie?”, „dlaczego?”, „jak?”, „czym?”. Decydując się na rozgrywkę, możemy wybrać wariant standardowy albo kooperacyjny, wszystko zależy od imprezowej koncepcji, jaka najbardziej pasuje uczestnikom zabawy. Niektóre podpowiedzi wymagają od nas większej kreatywności – układanie ze sznurków, pantomima czy rysowanie cudzą ręką, inne – duchomierz, tablica ouija – są tendencyjne, ale również wywołują salwy śmiechu uczestników. Rozwiązanie zagadki śmierci Ducha daje satysfakcję zarówno Detektywom, jak i Zjawie. Podsumowując, pomysłowa mechanika, ładne komponenty i duża liczba scenariuszy (w aplikacji znajdziecie ich jeszcze więcej!) dają klimatyczną supergrę, która wzmaga wyobraźnię i kreatywność, generując wiele interakcji między uczestnikami zabawy!