Harry Potter zawiera przynajmniej kilka motywów, które znacznie wzbogacają jego treść i warte są bardziej szczegółowej analizy. W drugiej części cyklu omówiony zostanie zatem kolejny fundamentalny dla całego Harry’ego Pottera motyw – miłość.
Filozoficzne spojrzenie na miłość
Kolejną bardzo ważną myślą bowiem, którą J. K. Rowling starała się przekazać czytelnikom, a która zarazem zdaje się być wszechobecna w jej książkach, jest miłość i to miłość we wszelkim tego słowa znaczeniu. Poprzez głównych bohaterów autorka przekazuje, jak ważna jest miłość w życiu. Czyni to głównie przy pomocy Albusa Dumbledore’a – dyrektora Hogwartu i swoistego mentora Harry’ego. Odkąd tylko spotyka on i poznaje bliżej protagonistę, próbuje mu wpoić, że miłość jest największą bronią człowieka i że fakt, iż Harry potrafi kochać, decyduje o jego przewadze nad Lordem Voldemortem. Przez długi czas Harry nie do końca rozumie słowa swojego profesora, lecz z czasem, w wyniku kolejnych przeżyć i doświadczeń pojmuje, co one tak naprawdę znaczą.
Obraz 1: Kadr z filmu Harry Potter i Kamień Filozoficzny
Otóż według Rowling (a także samego Dumbledore’a, który na tej płaszczyźnie jest literackim odzwierciedleniem pisarki) miłość to nie tylko miłość romantyczna ani nawet rodzinna. Pod hasłem „miłość” kryją się w Harrym Potterze wszelkie dobre uczucia, takie jak zrozumienie, współczucie i troska o innych. Można by rzec, że miłość jest wszystkim, co wiąże się z tzw. wewnętrznym ciepłem. Harry przekonuje się, że pomimo jego fatalnych początków, wszystko to, co go otacza, a więc przyjaciele, rodzina (którą poznaje w kolejnych tomach) i sojusznicy, jak również fakt, że potrafi współczuć i wykazywać się zrozumieniem, są najwspanialszymi darami, jakie mógł otrzymać. Dodatkowo jego matka, Lily Potter, oddała za niego życie, gdy miał zaledwie rok, a był to akt miłości, który ocalił maleńkiego Harry’ego przed morderczym zaklęciem Voldemorta.
Obraz 2: Voldemort
Dla kontrastu, Dumbledore uświadamia mu, że Tom Riddle właśnie tych rzeczy był i jest pozbawiony – nie potrafi kochać, ponieważ jego matka, która zmarła przy porodzie, nie była w stanie mu tego wpoić, on sam zaś został poczęty nie w wyniku prawdziwej miłości, lecz eliksiru miłosnego. Poza tym nigdy nie posiadał prawdziwych przyjaciół, a jedynie popleczników, naśladowców, dla których pełnił rolę przywódcy. Wreszcie, brak jakichkolwiek uczuciowych relacji z innymi doprowadził do tego, że stał się człowiekiem całkowicie pozbawionym empatii, sumienia i niewrażliwym na cierpienie innych, a rozszczepianie duszy w celu utworzenia horkruksów jeszcze bardziej to pogłębiło. Na dodatek jego chorobliwy lęk przed śmiercią bierze się właśnie z braku miłości – jego niezdolność do zrozumienia, że są rzeczy gorsze od niej jest spowodowana tym, iż nigdy nie posiadał żadnych bliskich, na których mogłoby mu zależeć, ani niczego, co mógłby stracić i czego stratę odczuwałby w taki sposób, jak reszta bohaterów powieści. Co więcej, jego brak pozytywnych uczuć doprowadza do tego, że rozsiewa on ból i cierpienie wszędzie, gdziekolwiek się nie pojawi, nie robiąc sobie jednak z tego nic, a momentami odczuwając nawet przewrotną satysfakcję. Na tym gruncie ponownie dochodzi do porównania Harry’ego i Voldemorta – jeden jest przykładem człowieka, który potrafi kochać i okazywać współczucie, drugi zaś jest osobą totalnie pozbawioną wszelkiego „wewnętrznego ciepła” i dążącą do celu po trupach (niestety w wielu przypadkach dosłownie).
Miłość wyznacznikiem człowieczeństwa?
J. K. Rowling poprzez wyżej opisane wątki nawiązuje do realnego świata, przedstawiając kolejną uniwersalną refleksję. Mianowicie człowiek bez miłości, ciepłych uczuć i zrozumienia jest nikim. Jej brak doprowadza do nienawiści i wszelkiego zła, jakie ludzie wyrządzają sobie wzajemnie, a w skrajnych przypadkach nawet do narodzin tyranów (na czele z tym, który stanowił istotną inspirację dla Voldemorta – Adolfem Hitlerem). Dlatego tak ważne jest, by pielęgnować w sobie uczucia i wszystko, co dobre, bo tylko w ten sposób ludzie naprawdę mogą być ludźmi i sprawiać, że świat staje się lepszy. Można zatem wysnuć wniosek, że miłość jest nie tylko największym darem, jaki otrzymał Harry, ale jaki w ogóle może otrzymać człowiek. Ponadto jest ona najbardziej fundamentalną cechą człowieczeństwa, na co wskazuje prawdopodobnie najgłębsza w całej serii sentencja Dumbledore’a, znajdująca się w ostatnim tomie sagi, Harry Potter i Insygnia Śmierci:
Nie żałuj umarłych, Harry. Żałuj żywych, a przede wszystkim tych, którzy żyją bez miłości.
Obraz 3: Kadr z filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci
Źródła obrazów:
Obraz 1: https://www.antyradio.pl/Filmy-i-seriale/Filmy/13-ciekawostek-ze-swiata-Harryego-Pottera-ktore-czynia-serie-jeszcze-bardziej-magiczna-37413
Obraz 2: https://www.women.com/ambercolby/harry-potter-lord-voldemort-quiz-082918
Obraz 3: https://www.syfy.com/syfywire/remembering-wise-wizard-albus-dumbledores-12-greatest-quotes