Wielu z nas wciąż kojarzy dobrą fantastykę z pisarzami anglosaskimi, choć zaczynamy doceniać także rodzimą twórczość osadzoną często w świecie pełnym średniowiecznej magii, czerpiącą ludowych wierzeń i mitologii Słowian. Fantastyka na szczęście ma różne oblicza i nie odwołuje się tylko do tych znanych już regionów geograficznych i ich kultury. Zapraszam do zapoznania się z kolejnymi tytułami, które zostały napisane przez autorów fantasy posługujących się drugim najczęściej używanym językiem na świecie, zaraz po mandaryńskim.
La espada del fuego
Miecz Ognia (tak brzmi przetłumaczony tytuł) to epicka powieść fantasy, pierwsza w dorobku hiszpańskiego pisarza Javiera Negrete. Sam autor to z wykształcenia filolog klasyczny, który od 1991 roku uczy w jednym z hiszpańskich liceów. Od tego samego roku jest sukcesywnie nagradzany za swoją twórczość, kierowaną do każdej grupy wiekowej. Jest znany z napisania młodzieżowego fantasy La memoria de dragón, stworzenia powieści osadzonych w panteonie greckich bogów, a także napisania licznych erotyków przeznaczonych dla dojrzalszego odbiorcy. La espada del fuego to niewątpliwie znaczące dzieło w karierze Negrete, jednak historia jego publikacji przedstawia się dość zawile. Autor próbował wydać tę książkę już w wieku siedemnastu lat pod tytułem La jauca de la buena suerte, ale nie otrzymawszy odpowiedzi wydawnictwa na próbny tekst – poczuł się oszukany i resztę schował do szuflady. Dopiero w 2003 roku postanowił na przebudować wcześniej wymyślony przez siebie świat i wznowić starania o jej opublikowanie .
Miecz Ognia to fantastyczna historia, która dotyczy Zemala, legendarnego miecza ognia wykutego przez bogów. Zemal stanowi największy symbol mocy dla każdego wojownika stąpającego po ziemi. Kiedy jego dotychczasowy właściciel, Hairon, umiera, zaczyna się wyścig o potęgę. Istnieje tylko siedmiu ludzi zdolnych zdobyć miecz; są to zarazem najwięksi mistrzowie we władaniu tą bronią znani jako los tahedoranes. Muszą zatem stoczyć bój między sobą. W te zmagania angażuje się również Derguín Gorión oraz jego największy przeciwnik Togul Barok, który jest narzędziem wykorzystanym do zniszczenia równowagi między ludźmi a bogami. To zaledwie początek tetralogii, w której intryga została poprowadzona z godną podziwu konsekwencją, co sprawia, że ciekawi ona do samego końca. Sukces powieści Negrete przyczynił się do wydania pozostałych części: w 2005 El espíritu del mago, w 2010 El sueño de los dioses i w 2011 El corazón de Tramórea.
Ziemie antyczne i Ziemie Żyzne
La Saga de los Confines jest oryginalnym tytułem sagi, którą polscy czytelnicy mogą znać jako Sagę o Rubieżach, składającą się z trzech powieści napisanych przez argentyńską pisarkę Lilianę Bodoc. Sama autorka studiowała nauki humanistyczne na Universidad de Cuyo w Mendozie, a następnie podjęła tam pracę dydaktyczną, wykładając przedmiot o nazwie literatura Hiszpanii i Argentyny. W roku 2000 opublikowała pierwszą część wspomnianego cyklu – Dni Jelenia. Drugi tom, Dni Pomroki, ukazał się dwa lata później, a całość dopełniły Dni Ognia wydane po hiszpańsku w 2004 roku. W Polsce dwa pierwsze tomy zostały wydane zbiorczo, zaś Dni Ognia ukazały się jako osobna książka. Bez wątpienia saga kierowana głównie do młodego odbiorcy stała się opus magnum Bodoc i zyskała uznanie wśród krytyków i czytelników na całym świecie, o czym świadczą liczne przekłady w języku portugalskim, niemieckim, niderlandzkim, francuskim, japońskim, włoskim czy angielskim.
Akcja tej opowieści została osadzona na Żyznych Ziemiach, chociaż część wydarzeń ma miejsce na Starych Ziemiach. Fabularną oś sagi stanowi walka mieszkańców pierwszej krainy z wojskami wysłanymi przez potężnego Misáianes, wcielenie nienawiści i syna samej śmierci,. Ten najazd magowie odczytują najpierw jako wypełnienie proroctwa o przybyciu braci ze starego kontynentu. W historii przedstawionej przez autorkę możemy odnaleźć wiele nawiązań do mitologii i legend prekolumbijskich, a także samej historii Ameryki Łacińskiej. Inwazja armii przybyłych zza morza na Żyzne Ziemie to nawiązanie do podboju Ameryki przez wojska konkwistadorów z Europy, zwanej „Starym Światem”. Również przedstawiana z detalami kartografia odnosi się w pewien sposób do kształtu Ameryki Południowej oraz Europy. Nazwy geograficzne są zapisywane w języku kastylijskim. Występują także liczne odniesienia do kultur prekolumbijskich, widoczne w sposobie ubierania się bohaterów czy relacji społecznych, architektury oraz polityki. Obecne w powieści choroby, które pojawiają się wraz z przybyciem armii Misáianes, dziesiątkują rdzenną populację, podobnie jak te, które przywiózł ze sobą Kolumb w 1492 roku. I choć można dostrzec wiele nawiązań historycznych, to jednak magia jest najistotniejszym elementem świata przedstawionego i stanowi dopełnienie praktyk astrologicznych magów. Owi plemienni czarodzieje potrafią również kontrolować naturę i wykorzystywać ją do walki z przybyszami. Z całą pewnością warto przeczytać dzieło Argentynki, aby zrozumieć, jak są różnice między pojmowaniem fantastyki przez Latynosów oraz przez Europejczyków. Dzięki temu odnajdziemy nie tylko różnice w samym pojmowaniu czarodziejskiej rzeczywistości, ale też osób, które posiadają zdolności nadprzyrodzone. Co więcej zrozumiemy także jakie elementy są pewnymi symbolami latynoskiej magii, stanowiącymi nieodłączny element folkloru Ameryki Łacińskiej.