Choć aktor swoje największe role zagrał po ukończeniu 50 roku życia, na stałe wpisał się w historię kinematografii francuskiej jako jeden z największych talentów aktorskich.
De Funès przyszedł na świat w 1914 roku we Francuskim Courbevoie. Jego rodzina wywodziła się z hiszpańskiej arystokracji, jednak rodzice aktora wyemigrowali do Francji, gdy ojciec Carlosa Luisa de Funèsa de Galarza nie zgodził się na ślub swojego syna z przyszłą matką aktora. Była ona kobietą nerwową, choleryczką, której nastroje często ulegały gwałtownej i niekontrolowalnej zmianie. W późniejszych latach, obok Charliego Chaplina, stała się jedną z największych inspiracji gry aktorskiej Louisa de Funès.
Jako dziecko uczęszczał do szkoły podstawowej im. Jules’a Ferry’ego w Coulommiers, gdzie uważany był raczej za chłopca mającego wiecznie głowę w chmurach. Często także parodiował swoich nauczycieli i wykazywał się brakiem dyscypliny. Aktorsko zadebiutował już w młodym wieku, a konkretnie mając 14 lat. Wystąpił wówczas w miejskim teatrze jako żandarm, w operze komicznej Le Royal Dindon.
Już od swojego pierwszego występu zwrócił na siebie uwagę żywą gestykulacją i wyrazistą mimiką. Wraz z rozwojem jego kariery, stało się to jego cechą charakterystyczną. Wielu fanów kina krytykowało go za zdolności aktorskie, zarzucając monotonie w odtwarzaniu ról. Z kolei fani De Funèsa uważają to za jego największy atut.
W późniejszych latach naukę aktorstwa kontynuował w prestiżowej szkole teatralnej René Simona. Choć występował w coraz większej ilości sztuk na deskach paryskich teatrów, zmagał się ze znaczącymi problemami finansowymi. Podejmował się różnych prac, takich jak udzielanie korepetycji z gry na pianinie, lub samodzielnie występując w lokalach wieczorami.
Na wielkim ekranie zadebiutował w roku 1946, gdzie wcielił się w rolę portiera, w komedii Kuszenie Barbizona. Przełom w karierze telewizyjnej nastąpił w 1956 roku, kiedy wystąpił w filmie Czarny rynek w Paryżu jako sklepikarza Jambiera. Ostatecznie film okazał się dla niego ogromnym sukcesem. Jego talent aktorski chwalili nie tylko współpracownicy, ale także krytycy filmowi. Na ekranie zobaczyło go wówczas ok. 5 milionów francuzów, a film zyskał miano kultowego.
pierwszą główną rolę zagrał w komedii Jak włos w zupie, także została pozytywnie oceniona przez odbiorców. W 1957 otrzymał nagrodę Grand Prix śmiechu. Zagrał także w i Ani widu, ani słychu, a następnie Taxi, ruletka i corrida. Wkrótce Louis de Funès ostatecznie został określony jako najzabawniejszy aktor we Francji. w 1963 zagrał w komedii Koko, która oparta została na sztuce Sans cérémonie. Wkróce potem został zaangażowany w 5 filmów w ciągu jednego roku. Każdy z nich, bez wyjątku, okazał się sukcesem francuskiej kinematografii. Wśród nich znalazły się między innymi produkcje takie jak Wąchać kwiatki od spodu, czy Napad na bank. De Funès wystąpił również w komediach czerpiących z gatunków science-fiction i fantastyki. W roku 1969 zagrał w filmie Hibernatus, który opowiadał historię mężczyzny, odnalezionego po latach w stanie głębokiej hibernacji. Mężczyznę tego udaje się w końcu przywrócić do życia, co powoduje, że staje się on prawdziwą sensacją narodową. Kilka lat później wystąpił też w filmie Kapuśniaczek, przedstawiającym przygody dwóch rolników, którzy pewnej nocy spotykają prawdziwych kosmitów.
W 1980 aktor został nagrodzony za całokształt twórczości Honorowym Cezarem. W trakcie jego życia nadawano mu wiele przydomków, między innymi Francuski Charlie Chaplin (który dla De Funèsa był ogromną inspiracją) a także Król Komedii, czy prawdziwy komik. Można więc śmiało powiedzieć, że aktor ten na stałe wpisał się w kulturę francuskiego kina i stał się inspiracją dla wielu następnych pokoleń.
