Jak żyć? – recenzja komiksu „Ziemia swoich synów”

Kanibale atakują

Ziemia swoich synów to kolejna opowieść, której akcja rozgrywa się w postapokaliptycznym świecie. Tym razem jednak nie ma znaczenia, jak doszło do zagłady cywilizacji. Najważniejsze są relacje między ocalonymi – dwoma synami i ich ojcem. W opisanych czasach nie ma miejsca na czułości. Liczy się przetrwanie za wszelką cenę, a to oznacza, że trzeba być twardym. Taką zasadę wyznaje ojciec chłopców, który nieraz sięga po kij. Jednakże co się stanie, gdy ci młodzieńcy zostaną na świecie sami? Wtedy właśnie zaczyna się główna część historii. Pojawiają się fanatyczni kanibale, szalone bliźniaki…

Ważną rolę w komiksie odgrywa zeszyt pisany przez ojca. Mężczyzna nigdy nie nauczył czytać swoich synów (po co umiejętność czytania i pisania w świecie po apokalipsie?), dlatego stworzony przez niego tekst jest dla chłopców czymś magicznym. Czytelnik jednak nie jest w stanie dowiedzieć się, co zostało napisane w notatniku. Widzimy jedynie kreski, znaczki, które nie mają żadnego znaczenia. Świetny motyw, który prowokuje pytania. Czy synowie dowiedzą się, co myślał o nich ojciec? Czy w tym świecie żyją jeszcze ludzie, którzy umieją czytać?

Walka o byt

Na kartach komiksu pojawia się zaledwie garstka bohaterów. Oprócz ojca i synów poznajemy także Wiedźmę, wspomnianych wcześniej bliźniaków, „służkę”, Aringo oraz całą grupę kanibali, której przewodzi Uberkapłan. Jeden z braci skory jest do łamania zasad, które ustanowił znienawidzony przed niego ojciec. To typ awanturnika. Natomiast jego brat to człowiek bardziej uległy i spokojny. „Bliźniacy wodogłowie” są szaleni i niebezpieczni. Co ciekawe, w przypadku większości bohaterów nie znamy nawet ich imion. Gdy ojciec zwraca się do synów, najczęściej używa obraźliwych zwrotów, np. imbecyle.

Psie mięso w cenie

Ziemia swoich synów została wydana w twardej oprawie. Jako że jest to opowieść o świecie po apokalipsie, autor zdecydował, że lepiej nie kolorować ilustracji. Kreska jest specyficzna. Wydaje się brudna, chaotyczna, niedokończona, jednak świetnie współgra z opowieścią.

Czy w postapokaliptycznym świecie jest miejsce na rodzicielską miłość?

Gipi, autor  komiksu, nie opowiada w swoim utworze o świecie przed apokalipsą. Nie wiemy, co się stało i dlaczego. To jest zresztą zupełnie nieistotne. Najważniejsi są tutaj bohaterowie i ich relacje, a także motyw dziennika. Chociaż pewne motywy pojawiały się już wielokrotnie w innych utworach literackich (np. Droga – relacja ojciec-syn, Księga ocalenia – dzieło pisane) to w Ziemi swoich synów zgrabnie je połączono. Opowiedziana historia potrafi wciągnąć i poruszyć. Warto udać się w tę podróż z braćmi, by przekonać się, że nawet w świecie pełnym przemocy jest jeszcze miejsce na ludzkie odruchy, emocje.