Space! Space! it is quite a terrifying vision of the future of our civilization, presented in 1966 by Harry Harrison. It is true that the author set the action of the novel in 1999 and - so far - his predictions have not come true, but the problems he pointed out are still valid today.
The city of behemoth
In 1999, New York was home to 35 million people in the Harrison vision. The vast majority of them live in extreme poverty. Hardly anyone can afford a luxury such as taking a shower, and in harder times it is not easy to get drinking water. For many, soybean cutlets are synonymous with exclusive and prosperous food, while fish is a real delicacy. Beef and pork reach amazing prices and ordinary citizens cannot afford them, even on holidays.
In Space ! Space! There may not be so many descriptions of what a behemoth New York has become, but those that appear give us some idea of it. Thousands of people wandering in the streets or living in abandoned cars, the whole densely populated district located on ships in the port, queues to drinking water intake points – all this gives us a picture of this city.
Humanity can handle it, at least some
In the pages of the novel, we meet various heroes – those who are doing well in life, those who manage somehow, and those whose life hangs in the balance. The author presents those who die of malnutrition or frost with a certain distance. Despite the disastrous living conditions, people somehow found themselves in this world. The lucky part, the money, and the power are doing quite well. Enclaves for the rich have service, water and a real treasure – air conditioning. Ordinary people have to nestle in overcrowded apartments, without bathrooms and running water. In summer, temperatures are excruciatingly high, and in winter, lack of heating becomes a real problem.
Wizja Harrisona przywodzi na myśl o wiele późniejszą powieść – Wodny nóż Paolo Bacigalupiego. Oczywiście, pomiędzy tymi dwoma pozycjami są istotne różnice, jednak łączy je jeden temat: niska dostępność wody w obu wykreowanych światach jest poważnym wyzwaniem dla ich mieszkańców. Chociaż książki dzieli od siebie blisko 50 lat to jednak problem dotykający ludzi pozostaje niepokojąco podobny. Chociaż Harrison nieco zbyt pesymistycznie przewidywał tragiczne skutki już na końcówkę XX wieku, to jego powieść wciąż jest przestrogą, a zaprezentowana wizja niestety może się ziścić.
Urwane wątki
Fabuła powieści dotyczy głównie dwóch postaci – Andrew Ruscha i Billy’ego Chunga. Pierwszy pracuje w policji i wiedzie ciężki żywot zwykłego obywatela. Drugi to ledwie dzieciak, wychowany w biednej dzielnicy. Jak łatwo się domyślić, w pewnym momencie ich wątki się zazębiają. Poza nimi w książce pojawia się też trochę innych postaci – część z nich staje się bardzo ważna, podczas gdy znaczenie innych jest marginalne.
Trochę rozczarowuje fakt, że część z wątków jest kompletnie pominięta. Podczas lektury niektóre wydarzenia czy postaci zdają się być „strzelbami Czechowa”, jednak ku mojemu zaskoczeniu autor nie opisał ich w dalszej części powieści. Nie pogarsza to jakości głównej osi fabularnej, ale nieco rozczarowuje.
Nie licząc powyższego, książka to naprawdę kawał dobrej fantastyki. Harrison w sposób przekonujący opisał świat i większość postaci. Podczas lektury pojawiają się może drobne zgrzyty w kwestii motywacji niektórych bohaterów, ale całość prezentuje się naprawdę dobrze.
Podsumowanie
Przestrzeni! Przestrzeni! to bardzo dobra powieść Harry’ego Harrisona. Autor zaprezentował w niej przerażającą i niestety realną wizję tego, dokąd mogą nas zaprowadzić nasze działania. Bohaterowie i fabuła są przekonujące, a styl autora powoduje, że książkę czyta się z przyjemności.
