Cixin Liu's new novel presents mankind with a serious problem. The author's vision of the future is both fascinating and terrifying at the same time.
A terrifying vision of the world
W wyniku wybuchu supernowej, planeta Ziemia zostaje przez tydzień poddana silnemu promieniowaniu, które ma drastyczny wpływ na rodzaj ludzki. Największe szanse na przeżycie mają dzieci do trzynastego roku życia. Najpóźniej za rok wszystkich innych czeka śmierć. Światowe rządy stoją przed trudnym zadaniem, jakim jest przygotowanie młodych do życia w nowym świecie. Wydaje się, że jest to z góry skazane na porażkę. Nieletnich trzeba nie tylko nauczyć tego, jak zarządzać państwem, ale również obsługiwać urządzenia, dzięki którym funkcjonuje cywilizacja. Nie można zapomnieć też o służbie zdrowia. Jak przekazać tak ogromną wiedzę dzieciom, mając tak mało czasu? Dorośli z całych sił starają się zachować porządek, jednak młodzi pozostający na Ziemi wydają się skazani na obserwowanie, jak świat obraca się w gruzy na ich oczach.
Brak złudzeń
Wizja świata, którą przedstawia czytelnikowi autor, nie pozostawia żadnych złudzeń. Ciężar psychiczny utrzymania całej ludzkiej cywilizacji byłby zbyt duży dla wielu dorosłych, o dzieciach nie wspominając. Ich reakcje na zaistniałą sytuacje są bardzo odmienne. Część z nich wpada w panikę, inni myślą tylko o nowych możliwościach zabawy. Znajdują się również tacy, którzy podejmują się tego wręcz niemożliwego zadania. Ze względu na młody wiek nie są jednak do końca pewni, co konkretnie powinni zrobić. W książce poznajemy wielu charakterystycznych bohaterów, jednak ciężko jest się do nich przywiązać. Nie stanowi to wady powieści, ponieważ w przypadku Ery supernowej patrzy się na nich jako część większej całości, czyli ludności świata. Społeczeństwo złożone z dzieci zostało przedstawione bardzo wiarygodnie. Miało swoje sukcesy oraz porażki. Okazje się również, że sposób kierowania przez dzieci diametralnie różni się od tego, co robili dorośli. Autor stawia na autentyczność i nie boi się przedstawiania tematów kontrowersyjnych. Młodzi przywódcy potrafią mieć szalone wizje rozwoju cywilizacji, często związane z brutalnością. Pomysły nastolatków na utrzymanie cywilizacji śledzi się z ciekawością, a lektura przebiega szybko i przyjemnie. Po jej ukończeniu w głowie kłębi się również pytanie: czy taka wizja mogłaby stać się rzeczywistością? Zawiodło mnie niestety zakończenie. Podejrzewam, że autor chciał zostawić otwartą furtkę w razie pomysłu kontynuacji, jednak zamiast wzbudzić moją ciekawość, pozostawił spory niedosyt.
Podsumowanie
Era supernowej stawia wiele pytań dotyczących ludzkiej natury. Pomysł na cywilizację rządzoną przez nieletnich wydaje się szalony, jednak autor przedstawił go w sposób autentyczny i zrozumiały. Był to mój pierwszy kontakt z twórczością autora i na pewno nie ostatni.
