About the (meaning of) representation of people in (pop) culture and fantasy. Heroes similar to you or completely different? Or a trial (in one person) for whom culture and fantasy are.
A day like every day at school. In the story, you talk about the life of the Great Man. You know from the Internet that this Man had lovers and lovers. Love, lust and politics mingled with each other regardless of the sex of the lovers. You know this because an English-language article by a historian dealing with this period was recently published and available for free. It was a fascinating read. But in the lesson you only hear that this Great Man (a man of course) had only lovers who tried to influence politics through him as he did through them. In the Polish lesson, you are discussing another Great Work written by the Great Author. You’re bored, you’re discussing someone else’s romance again. Once again, the same characters and themes that have nothing to do with you.
Maybe your heart beats faster at the sight of a certain person, of the same gender as you (or regardless of that person’s gender), or it may not beat at the sight of any person. Or maybe you know that contrary to what others tell you that you are a boy or a girl, it is not true. From the beginning to the end of school, no threads (not just love) reflect your experiences. Oh, something may have been there, but your teachers have repeatedly proved to you that you were absolutely wrong when they saw something that is close to your experiences. “No, the author didn’t mean that, interwoven with” fit in the key, it’s for your own good. ” One, two, five, ten. You stop talking and taking part in the lesson. Don’t lean out; what you think and feel doesn’t matter. The key is the most important. Once you stop having and expressing your own opinion, your grades (over a period of time) may be better. Maybe even teachers will like you more and set you up as role models for others. But inside, you slowly begin to feel the void that makes you contract, day after day. You don’t know yet it’s depression. ‘
In an act of desperation, you reach for fantasy. Magic, dragons, monsters, space travel, alternative worlds and stories. Everything is possible, your imagination knows no bounds. You are reading the first, second, tenth, twentieth book that you have borrowed from the school or neighborhood library. You read about elves, about aliens, about people whose technology is so advanced that it can be magic even for people of the 21st century. You read about beings with whom you feel a certain connection – they too are treated as something worse. Their painful experiences and their feelings are similar to what you are going through. Sometimes it is too much and you cry over the injustice that happens to you. If the author takes pity, they might even survive and live happily ever after. But there is still pain somewhere in the heart, because all these people – those
Te same postacie, z którymi nie masz nic wspólnego.
Masz dosyć, rzucasz książki w kąt.
Znajdujesz film, serial, grę, gdzie – o dziwo – główne skrzypce gra osoba podobna do ciebie. W końcu jesteś w domu, czujesz się jak u siebie. Masz już znajomych, może nawet jakichś przyjaciół, ale boisz się z nimi szczerze pogadać i zwierzyć z problemów, które cię męczą. Pewnie nie zrozumieją, zbagatelizują. Znowu. Ale może teraz znajdziesz nowych znajomych, osoby, które też lubią ten film, serial, tę grę. Może znajdziesz osoby, które mają podobne przeżycia.
Pochłaniasz, co możesz – artykuły, dyskusje na grupach, żeby przez chwilę poczuć się częścią wspólnoty. Wkrótce pojawia się gromada krzykaczy, którzy oznajmiają (i nie próbuj mieć własnego zdania!), że ten film, serial, ta gra mogłyby być nawet dobre, gdyby nie zepsuła ich ta cholerna poprawność polityczna! Bo to ta poprawność polityczna odpowiada za to, że osoby LGBT+, takie jak ty, istnieją. I jeszcze mają czelność grać pierwsze skrzypce, żyć i być szczęśliwe. Niech by sobie były, argumentują, nie mamy nic przeciwko ich istnieniu, jeśli tylko będą dziesiątoplanową postacią, która mignie gdzieś przez dwie sekundy. Masz dosyć. Gdy w końcu udało ci się znaleźć jakąś historię, w której widzisz odbicie swoich uczuć i doświadczeń, zaraz zbiegają się chuligani, żeby to zadeptać i zniszczyć. Bo ta jedna historia nie jest taka sama jak setki innych, które robione są pod ich gusta. Bo ta jedna historia (i kilka innych, które pójdą ich śladem) jakoś zagrażają ich życiu i światu, którym dotąd niepodzielnie rządzili.
Udało ci się dożyć osiemnastki, może nawet bez prób samobójczych, bo udało ci się znaleźć osoby poza szkołą i domem, które cię rozumieją i wspierają (nawet jeśli są „tylko” sojusznikami). W końcu po tylu latach bycia zmuszanym (sic!) do czytania i oglądania historii o osobach i postaciach, z którymi się nie identyfikujesz, do śledzenia wątków miłosnych i związków damsko-męskich (osób cispłciowych oczywiście), do słuchania zachwytów o tym, jak siostrzeniec już w przedszkolu znalazł sobie dziewczynę – przyszłą żonę (bo wymusił na niej pocałunek), albo jak w szkole zalecał się do niej strzelając stanikiem, do słuchania, jak to osoby podobne tobie to zboczeńcy i zwyrodnialcy… możesz w końcu legalnie sięgnąć po historie, w których są osoby LGBT+. Ale tu znowu widzisz tych samych lub podobnych chuliganów. Oni wciąż nie ścierpią, że ty istniejesz i nie chowasz się po kątach. Ani tego, że ta „inna historia” może być lepsza od ich historii i zbierać nagrody. To na pewno musi być spisek! W końcu ich gust jest jedynym właściwym wyznacznikiem odpowiedniości.
It’s just that the world is changing. The awareness of society is changing. We have words with which we can describe reality and look for people similar to us. There will be more and more stories in which LGBT + people play the lead. More and more stories will be made by LGBT + people.
Dear LGBT + people, don’t get persuaded that you (us) have no place in the fandom. Remember, whatever the hooligans may say, we’re part of the fandom – we’ve always been. We co-created it as authors and fans. And it will continue to be so. The only thing that has changed is that we are now more visible and audible, that we cannot be swept under the rug. And it scares some.
But it gets better, it gets better. The world of the future, known to us from many books, movies and other fantastic stories, where sexual orientation and gender identity really do not matter (contrary to what some moderate hooligans claim) and do not affect the perception of a person or their rights, is still possible.
It will be fine!
Take care!
We can do it!