Amerykańskie porachunki mafijne – recenzja gry strategicznej „Syndykat zbrodni”

Syndykat zbrodni to najnowsza propozycja wydawnictwa Nasza Księgarnia. W tej gangsterskiej grze strategicznej rywalizacja o dominację nad Nowym Jorkiem (i nie tylko) napędza uczestników. Czy jesteście na tyle odważni, żeby stanąć w szranki z mafią?

Polska edycja gry

Syndykat zbrodni to polska edycja fantastycznej gry BLITZKRIEG! wydanej przez PSC Games. Recenzowane wydanie zawiera oryginalną wersję, która toczy się w Nowym Jorku oraz dodatek Los Angeles (w zagranicznej edycji – Nippon). Autorem gry jest Paolo Mori, a za ilustracje odpowiada Mariusz Gandzel. Nadrzędnym celem gry jest wcielenie się w przywódców gangów walczących o kontrolę nad dzielnicami amerykańskich miast. W poszczególnych turach uczestnicy rozgrywki wysyłają swoich gangsterów, przemytników i skorumpowanych policjantów do potyczek z konkurencyjnym gangiem. Kontrolowanie odpowiednich dzielnic zapewnia wpływy z przemytu i niekwestionowany wzrost bogactwa. Koniec gry następuje, gdy któryś z gangów zdobywa 25 punktów na torze bogactwa. Średni czas gry to 20-30 minut.

Proste zasady, trudne decyzje!

Gra jest średniej wielkości. W pudełku znajdziemy instrukcję, 66 żetonów gangu, 18 żetonów wzmocnienia, 2 zasłonki ze ściągawką dla graczy, 5 znaczników przemytu, 3 znaczniki bogactwa oraz dwa woreczki. Jest również dwustronna plansza – Nowy Jork (5 dzielnic miasta), Los Angeles (15 dzielnic miasta). Ponadto twórcy zadbali o potrzeby indywidualnych graczy. Dostępny jest bowiem również wariant jednoosobowy – 8 żetonów solo i kostka. W instrukcji szczegółowo zostały opisane zasady podstawowej gry, której akcja toczy się w Nowym Jorku, zasady dodatku Los Angeles i wariant jednoosobowy.

Gra jest niezwykle prosta i opiera się na trzech zasadach: gracze wysyłają członków swojego gangu do potyczek z konkurencyjnym gangiem (wyróżnione zostały trzy pola potyczek – ulice, na których można kłaść m.in. gangsterów i skorumpowanych policjantów, rzeka – przemytników i skorumpowanych policjantów oraz pola mieszane; co istotne gangsterzy działają na ulicach, przemytnicy na rzece, a skorumpowani policjanci, gdzie chcą), wykonują działania pola, na którym położyli żetony (nabór do gangu, wezwanie wzmocnienia, wzmocnienie gangu, przemyt w tej lub innej dzielnicy, pieniądze, postrzał) oraz przesuwają znacznik przemytu o tyle pól, ile wynosi siła położonego żetonu (gangi starają się w ten sposób przeciągnąć znacznik przemytu na swoją stronę toru). Potyczka kończy się, gdy na wszystkich polach leżą żetony. Wtenczas wiemy, który gracz kontroluje przemyt danej dzielnicy i to właśnie on zdobywa punkty bogactwa podane obok zakończonej właśnie potyczki. Ponadto ma on możliwość zdobycia dodatkowych punktów bogactwa, jeśli znacznik na torze przemytu dotarł do pola z monetą lub je minął.

Czy warto?

Cenię wydawnictwo Nasza Księgarnia za miły dodatek do gier – instrukcję wideo na ich stronie. Jeśli chodzi o Syndykat zbrodni, nie jest to co prawda tak istotne (bo zasady są proste i w trakcie rozgrywki nie pojawiają się wątpliwości co do zaproponowanych rozwiązań), ale może ułatwić przygotowanie do pierwszej rozgrywki. Gra zachwyciła mnie swoją prostotą i to jest jej główny atut. Niestety patrząc na elegancką okładkę i grafiki w instrukcji, możemy spodziewać się może nieco innej zawartości – większych kafelków, bogatszych (nie tak ascetycznych) ilustracji… Ale ogólnie nie jest źle, ponieważ klimat został w znaczniej mierze zachowany. Należy zwrócić jeszcze uwagę na planszę, która początkowo nie chce leżeć płasko na stole (ale szczęśliwie to tylko kwestia czasu i ogranych sesji).

Syndykat zbrodni może się podobać, jednak wszystko zależy od naszego (i rywala) zaangażowania. Tryb solo jest ciekawy, chociaż to zależy, czy lubicie rozgrywki z wirtualnym przeciwnikiem. Zachęcam do spróbowania – to w końcu tylko 20 minut, a jest duża szansa, że wam się spodoba!