Zróbmy mały eksperyment z opisami filmów. Zacznijmy od matematycznych konieczności — odejmijmy superbohaterom moce, następnie usuńmy nadnaturalne zagrożenia, zneutralizujmy także ekspansyjne zapędy czarnych charakterów, a na koniec wymażmy większość efektów specjalnych. Lepiej? Dajmy im chwilę.
Celem naszego doświadczenia będzie przekonanie się co tak naprawdę oglądamy. Ta próba spojrzenia pod powierzchnię może uświadomić nam, skąd bierze się łatwość w projektowaniu na postacie swoich pragnień, w identyfikowaniu się z nimi, pomimo tego, że często pochodzą z kosmosu lub laboratoriów.
A skoro mowa o laboratoriach, pora przejść do naszych obiektów badawczych.
Kapitan Ameryka bez składnika X
Film wojenny o chorowitym chłopaku, który pragnął zmieniać świat. Po zawalczeniu o swoje miejsce w strukturach wojskowych, zostaje wmanewrowany w rolę komika, mającego za zadanie bawić żołnierzy w terenie. Świadom marnowania swojego potencjału, popada w depresję. Jednak gdy jego przyjaciel znajduje się w tarapatach, udowadnia, że tężyzna fizyczna nie jest najważniejsza i rusza mu na ratunek.
Iron Man bez iron
Znudzony dziedzic fortuny trwoni majątek na nowe zabawki, starając się zagłuszyć nimi uczucie samotności. Pewnego dnia zostaje porwany. Udaje mu się zbiec oprawcom, co już na zawsze zmienia jego spojrzenie na świat. Zaczyna zajmować się filantropią. To ciepła komedia z dramatem w tle, dająca nadzieję tym, którzy próbują podnieść się po upadku.
Synowie Odyna
Najmłodszy z rodzeństwa, Loki, dowiaduje się, że został adoptowany. Coraz ostrzej rywalizuje ze starszym bratem o względy rodziców. Ma dość życia w cieniu Thora, bożyszcza nastolatek, zawodnika drużyny futbolowej, wzorowego syna… Do czego doprowadzi ten dramat rodzinny, zaprezentowany z perspektywy Thora?
Avengangsters
Daj się porwać gangsterskim porachunkom nowej grupy przestępczej siejącej spustoszenie na świecie. To drużyna odmieńców, odrzuconych przez społeczeństwo, lecz wciąż próbujących pomóc – niekoniecznie legalnymi sposobami – tym, którzy ich odrzucili. Jednak w tej komedii przypadku cel zdaje się nie uświęcać środków.
Hulk jako bohater komedii romantycznej
Fizyk pracujący w laboratorium ulega wypadkowi w pracy. To wydarzenie staje się przełomowe dla głównego bohatera, a gdy coś w nim pęka i jego chorobliwa nieśmiałość niknie pod wściekłością, postanawia zmienić swoje życie. Nadzieję dostrzega w dostosowaniu się do otoczenia – wizualną metamorfozę w mięśniaka dopełniają jego lakoniczne, krótkie wypowiedzi. Jednak na horyzoncie zjawia się ktoś, przed kim znowu zaczyna pokazywać prawdziwą, łagodną twarz, choć przecież postanowił już nigdy nie okazywać słabości…
Strażnicy Ulicy Galaktycznej
Piątka zagubionych dzieciaków w różnym wieku pragnie zdobyć nagrodę za złapanie lokalnego przestępcy i zrządzeniem losu postanawiają uciec z domu dziecka tego samego dnia. Zostają jednak złapani i lądują w poprawczaku, gdzie, choć niechętnie, zawiązują sojusz, by oczyścić ulicę ze złoczyńców. To piękna opowieść o tym, że przyjaciele są rodziną, którą sami sobie wybieramy.
Pierwsze wyniki:
Jak widać po pierwszych eksperymentach, istnieje pewna powtarzalność: w każdym z przykładów mamy do czynienia z postaciami, które czują się nierozumiane i wyalienowane. Znalezienie bohaterów podobnych sobie, przyjaźni czy także miłości daje im nadzieję na uporanie się z wewnętrznymi rozterkami i cel. Myślę, że z kolei cel eksperymentu został zrealizowany: każdy z nas czuł się kiedyś podobnie, choć może jeszcze nie każdy znalazł rozwiązanie tych problemów.
Jeśli macie pomysł, zajmijcie się w komentarzach pozostałymi obiektami. Chyba potrzebują więcej czasu, by działanie matematyczne na nie podziałało!